11 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΩΝ
Κάλεσμα στην πορεία για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα (Τετάρτη, 18/09, οδός Π. Φύσσα, Κερατσίνι, 17:30).
Έντεκα χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Έντεκα χρόνια που παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια όχι μόνο των φασιστών αλλά όλου του κυβερνητικού και καθεστωτικού μπλοκ ο θάνατος αυτός δεν ξεχάστηκε. Ο Παύλος Φύσσας είναι πια ένας μάρτυρας του αντιφασισμού, ένας μάρτυρας του ριζοσπαστικού κινήματος που εμπνέει και θα εμπνέει τον αγώνα.
Σε αυτά τα έντεκα χρόνια πολλά άλλαξαν. Οι συμμορίτες της χρυσής αυγής, ακριβώς εξαιτίας του Παύλου Φύσσα εξαϋλώθηκαν. Κάποιοι από αυτούς πέρασαν και την πόρτα της φυλακής όταν πια το σύστημα υποχρεώθηκε να τραβήξει την ουρά του από την απαξιωμένη κοινωνικά φασιστική εφεδρεία. Έτσι συμβαίνει πάντα. Οι φασίστες γίνονται ο εφεδρικός στρατός του καθεστώτος σε συνθήκες κρίσης αλλά σε αυτά τα νταλαβέρια δεν υπάρχει έλεος. Μόλις το κράτος ένιωσε να το παίρνει η μπάλα από τα «λάθη» των ταγμάτων εφόδου, τα πούλησε χωρίς δισταγμό.
Αυτό όμως που εξαϋλώθηκε ήταν μια εκδοχή του φασισμού. Ο ίδιος ο φασισμός συνέχισε να παρέχει τις υπηρεσίες του στην εξουσία, αυτή τη φορά με άλλες υλοποιήσεις. Δεν έχουμε πλέον τους πεζοδρομιακούς της χρυσής αυγής. Δεν χρειάζονται για την ώρα τάγματα εφόδου. Αντ’ αυτών, έχουμε «μετριοπαθέστερες» εκδοχές για κάθε γούστο. Από τα ανέκδοτα του Κασιδιάρη και του Στίγκα, τους ψεκασμένους τηλεπωλητές στυλ Βελόπουλου, την βαθιά χριστιανική αντίδραση της «Νίκης» μέχρι και τα νούμερα επιπέδου Λατινοπούλου, ενώ ακόμα παίζουν μπάλα και κάποια απομεινάρια του παλιομοδίτικου ναζισμού.
Όλες αυτές οι εκδοχές, μπορεί να μην τραβάνε για την ώρα μαχαίρια αλλά συνιστούν ακόμα πιο έντονο κίνδυνο από την χρυσή αυγή, κι όχι μόνο επειδή αθροιστικά συγκεντρώνουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη στις εκλογές. Αλλά γιατί πίσω από την κάθε τέτοια οργάνωση έχουν συνταχθεί πια δυνάμεις του κεφαλαίου, πόλοι εξουσίας του βαθέως κράτους μέχρι και πρεσβείες. Αντί για την «ασόβαρη χρυσή αυγή» έχουμε έναν ανταγωνισμό από «σοβαρές» χρυσές αυγές που επίσημα έχουν αναγνωριστεί σαν πόλος στην αστική δημοκρατία και αργά ή γρήγορα κάποιες από αυτές θα βρεθούν μέχρι και σε κυβερνήσεις συνεργασίας.
Αλλά ο μέγιστος κίνδυνος δεν είναι ούτε καν αυτά τα κόμματα. Είναι η ακροδεξιά στροφή όλου του καθεστώτος σε καιρούς που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί απαιτούν από τις σκλαβωμένες κοινωνίες να ετοιμαστούν να θυσιάσουν τα παιδιά τους στα πολεμικά μέτωπα. Μέρος από αυτά που έλεγε η Χρυσή αυγή όταν δολοφονούσε τον Φύσσα τώρα τα λέει η δεξιά και το ακραίο κέντρο. Τα ναζιστικά συνθήματα στον τοίχο πέρασαν στους τίτλους ειδήσεων των ΜΜΕ. Πλέον πνίγονται μετανάστες κατά εκατοντάδες όπως στην Πύλο και αυτοαποκαλούμενοι δημοκράτες πανηγυρίζουν. Σχεδόν ανοιχτά, τμήματα της ΝΔ και της σοσιαλδημοκρατίας ζητούν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους Ρομά. Κι εκεί που οι γραφικοί ναζί, πιστοί στην παράδοσή τους, μνημόνευαν τους θαλάμους αερίων για τους εβραίους, οι σύγχρονοι φασίστες υποστηρίζουν το Ισραήλ και δικαιολογούν τους θαλάμους αερίων για τους Παλαιστίνιους στην Γάζα.
Και να μην έχουμε αμφιβολία: αν τώρα δεν βλέπουμε τάγματα εφόδου να σφάζουν μετανάστες και ριζοσπάστες δεν είναι γιατί σοβάρεψαν. Είναι γιατί η κοινωνική βάση ακόμα κάθεται παθητικά και αγναντεύει την καταστροφή της. Όταν ο κόσμος βγει στον δρόμο ξανά, όταν γίνει πάλι πρόθυμος να πολεμήσει όπως το 2012, τότε και οι φασίστες θα βγάλουν τα μαχαίρια τους.
Ο Παύλος Φύσσας είναι μια διαρκής υπενθύμιση ότι τίποτα δεν τελείωσε. Ότι ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, και πως ο φασισμός μπορεί να γνωρίσει πολλές ήττες αλλά δεν πρόκειται να πεθάνει αν δεν πεθάνει πρώτα το τέρας που τον θηλάζει. Αν δεν καθαρίσουμε με την εξουσία, αν η κοινωνική βάση δεν επαναστατήσει και δεν εξαϋλώσει όχι μόνο τα διάφορα φασιστικά παρακλάδια αλλά το σύνολο του καθεστώτος.
Γιαυτό τους ενοχλεί τόσο ένας νεκρός 11 χρόνια πριν. Γιαυτό και θα τον τιμούμε μέχρι τη νίκη αλλά και μετά από αυτή.
Ξέρουμε ότι δεν θα είναι ο τελευταίος. Τα χρόνια που έρχονται θα φέρουν τεράστιες κρίσεις και τα φασιστικά μαχαίρια δεν έχουν ποτέ φύγει από τα ζωνάρια. Θα μετρηθούμε σε όποια μάχη χρειαστεί, με όποιο κόστος χρειαστεί.
Ο φασισμός θα ηττηθεί σε κάθε επίπεδο. Πολιτικό, ιδεολογικό, πολιτισμικό όσο και στο επίπεδο της βίας. Και θα θαφτεί πλάι στο τέρας που τον γέννησε και τον συντηρεί.
Το πρόσωπο του Παύλου Φύσσα θα είναι πάντα δίπλα μας. Η μάχη που έδωσε θα μας εμπνέει πάντα. Τα τραγούδια του θα στοιχειώνουν την αντίδραση.
Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε, δεν εφησυχάζουμε.
Έτσι κι αλλιώς ο λαός θα νικήσει.
