Ενας αγώνας είναι σε εξέλιξη. Αγώνας του οποίου η σημασία θα καθορίσει πολλά για την ισορροπία δύναμης ανάμεσα σε όλες τις κοινωνικές αντιστάσεις και το κράτος. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ως ένας αγωνιστής που από το δικό του πολιτικό μετερίζι κατάφερε σκληρά και οδυνηρά πλήγματα σε μηχανισμούς της εξουσίας βρισκόμενος σήμερα απέναντι της σε μια άνιση αλλά ακόμα δυσκολότερη αναμέτρηση.
Ένα τυπικό υποτίθεται ζήτημα νομικών δικαιωμάτων, αυτό των αδειών κατά την κράτηση, έγινε κατ επιλογή του κράτους ένα μείζον πολιτικό θέμα. Αφού, μετά από προηγούμενη απεργία πείνας οι δικαστικές αρχές εφάρμοσαν τον νόμο, από την ίδια φαρέτρα που τον καταδίκασε σε πολλαπλές ισόβιες, δίνοντάς του έξι συνεχόμενες άδειες, ξαφνικά τις κόβουν. Οι ίδιοι άνθρωποι. Χωρίς να έχει προκύψει κάτι καινούριο. Κι όλα αυτά ενώ η πρεσβεία διαμαρτύρεται και πιέζει και από δίπλα της συγκεκριμένες πολιτικές κλίκες αβαντάρουν. Ενώ πολλαπλές εκλογές είναι σε λίγες εβδομάδες…
Δεν ξέρουμε τις ακριβείς διαδρομές που ακολούθησε η απόφαση για ξαφνικό κόψιμο των αδειών. Ξέρουμε όμως ότι είναι επιλογή του κράτους. Είναι επιλογή ρήξης. Ο σύντροφος Κουφοντίνας επέλεξε να σηκώσει το γάντι.
Αυτά που διακυβεύονται είναι περισσότερα από ανθρώπινα, κερδισμένα με αγώνες δικαιώματα, το γνωρίζουν καλά όλες οι πλευρές. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η κινητοποίηση όλων των μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου από την πλευρά της κορυφής. Βλέπουμε καθαρά το τρομολαγνικό σκηνικό που στήνεται. Την προσπάθεια να επιβληθεί η μετάνοια ως μόνη διέξοδος απέναντι στην εξόντωση, να δοθεί το μήνυμα της πυγμής των ελίτ, αλλά και να κοντύνει κάθε ανάστημα που σηκώνεται τώρα αλλά θα σηκωθεί και αύριο.
Τέτοιες επιλογές απαντιούνται μόνο με αγώνα που φτάνει στα όρια. Ο Δ. Κουφοντίνας σε ηλικία και με ζητήματα υγείας που κάνουν την απεργία πείνας απαγορευτική, επιλέγει να προχωρήσει σε αυτήν. Και θα φτάσει μέχρι τέλους. Το τίμημα είναι τεράστιο, το «κέρδος» των αδειών δείχνει μικρό. Όχι όμως και το ζήτημα των συμβολισμών και των μηνυμάτων που εκπέμπονται από κάθε πλευρά.
Να το πούμε απλά, σε κάθε άνθρωπο της κοινωνικής βάσης, όποια ιδεολογική άποψη κι αν έχει. Οι επιλογές αγωνιστών σαν τον Κουφοντίνα έκαναν τους ισχυρούς να νοιώσουν κι αυτοί μια φορά στην ζωή τους ανίσχυροι. Μια συνθήκη που εμείς στην βάση βιώνουμε καθημερινά. Και τώρα οι ισχυροί τον εκδικούνται. Είναι απλά τα πράγματα. Δύο είναι οι πιθανές πλευρές που μπορεί να διαλέξει κανείς σε αυτό το ζήτημα.
Ο Ρουβίκωνας επέλεξε από την πρώτη στιγμή πλευρά. Στεκόμαστε στο πλευρό του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, ανυποχώρητα και αδιάλλακτα. Καλούμε όλες κι όλους να συνταχθούν σε αυτή την πλευρά.
Καλούμε στην πορεία αλληλεγγύης στις 14/5/2019, στις 19:00 από τα Προπύλαια