Πριν λίγες εβδομάδες ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον περιστατικό έλαβε χώρα εις βάρος μέλους της συλλογικότητάς μας έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Σύντροφός μας που εργάζεται ως ναυτικός, στα πλαίσια του κανονικού δρομολογίου του καραβιού, βρέθηκε έξω από μεγάλο λιμάνι της δυτικής ακτής των ΗΠΑ. Το καράβι επρόκειτο να ξεφορτώσει μέρος του φορτίου στο συγκεκριμένο λιμάνι και στην συνέχεια να κατευθυνθεί και σε δεύτερο λιμάνι στην ίδια ακτή για να ολοκληρώσει την εκφόρτωση.
Φτάνοντας το καράβι έξω από το πρώτο λιμάνι ξεκινούν οι τυπικοί έλεγχοι που περιλαμβάνουν την επιβίβαση στο πλοίο ομάδας ένοπλων λιμενικών και την ταυτοποίηση των μελών του πληρώματος. Γρήγορα όμως φαίνεται ότι κάτι άλλο συμβαίνει. Οι υπόλοιποι ναυτικοί αρχίζουν να ανακρίνονται για κάθε είδους πληροφορίες που αφορούν τον σύντροφό μας. Η έξοδος στο έδαφος των ΗΠΑ απαγορεύεται σε όλους ανεξαιρέτως, αντίθετα με την αναμενόμενη πρακτική που επιτρέπει στους ναυτικούς να βγαίνουν στα λιμάνια. Ενώ το πλήρωμα παρέμενε για ώρες φρουρούμενο έγινε ενδελεχής έρευνα σε όλο το καράβι και τις καμπίνες. Ειδικά στην καμπίνα του μέλους μας η έρευνα ήταν εξονυχιστική και οδήγησε σε κατασχέσεις ηλεκτρονικών συσκευών και βιβλίων «ύποπτου» περιεχομένου.
Ο σύντροφος μας ανακρίθηκε με έμφαση.
Την άλλη μέρα ο έλεγχος επαναλαμβάνεται διακόπτοντας και την ομαλή εκφόρτωση του πλοίου για δύο ώρες. Το μέλος μας ανακρίθηκε ξανά, επί μιάμιση ώρα, και ρωτήθηκε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, για τα πολιτικά του πιστεύω, τις σχέσεις του με το κίνημα και ιδιαίτερα για τη συμμετοχή του στο Ρουβίκωνα. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν οι ερωτήσεις για την θέση του συντρόφου στην «ιεραρχική δομή της οργάνωσης» κι όταν αυτός τους είπε ότι οι αναρχικοί δεν λειτουργούν έτσι βρέθηκε απέναντι στην ειλικρινή απορία των Αμερικάνων πρακτόρων «και πως παίρνετε αποφάσεις;».
Τα κατασχεθέντα εντέλει επιστράφηκαν στον σύντροφό μας.
Ο έλεγχος ταυτοπροσωπίας συνεχίστηκε καθημερινά κάθε μέρα που το καράβι ήταν στο συγκεκριμένο λιμάνι ενώ ταχύπλοα του λιμενικού περιπολούσαν γύρω του. Το ίδιο συνέβη και στο επόμενο αμερικανικό λιμάνι που και πάλι απαγορεύθηκε η έξοδος σε όλους και γίνονταν καθημερινοί έλεγχοι και περιπολίες, ενώ μέλη του πληρώματος που έπρεπε να ξεμπαρκάρουν και να φύγουν οδηγήθηκαν φρουρούμενα από το πλοίο στο αεροδρόμιο.
Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι την δράση μας όπως και την δράση όλου του αναρχικού κινήματος την έχουν στο στόχαστρο οι «μεγάλοι αδερφοί» αυτού του κόσμου με πρώτες τις ΗΠΑ. Όχι γιατί αποτελούμε κάποιον θανάσιμο κίνδυνο για ισορροπία του συστήματος αλλά γιατί, όσοι κατάφεραν να αποτελέσουν ποτέ τέτοιον κίνδυνο, κάπως έτσι ξεκίνησαν. Δεν μας ξενίζει μεν, αλλά θεωρούμε απαραίτητο να το δημοσιοποιήσουμε και να το καταγγείλουμε, το γεγονός της άσκησης συλλογικής ευθύνης σε όλους τους εργαζόμενους του πλοίου με την απαγόρευση εξόδου στο λιμάνι. Είναι μια τακτική που επιχειρεί να στρέψει την βάση εναντια σε όσους η εκάστοτε εξουσία στοχοποιεί. Μια πολύ συνηθισμένη τακτική κάθε εξουσίας.
Όλα αυτά είναι μέρος του τιμήματος που πληρώνει καθένας και καθεμιά που επιλέγει να στρατευτεί ενεργά στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Είναι ένα τίμημα που εμείς πρόθυμα, και χωρίς μεμψιμοιρίες πληρώνουμε. Είναι καθήκον μας όμως να ενημερώνουμε την κοινωνική βάση και τον κόσμο του αγώνα για αυτά τα περιστατικά, έστω και μόνο για να συνεισφέρουμε στην συλλογικοποίηση της αγωνιστικής εμπειρίας και των συνεπειών της.
Εμείς θα συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Δεν περιμένουμε από τον εχθρό να κάτσει με σταυρωμένα χέρια, ούτε να λειτουργήσει με «εντιμότητα». Αυτός είναι ο εχθρός μας, είμαστε απέναντί του και τίποτα δεν μπορεί να κάμψει την αφοσίωσή μας στην υπόθεση.
Αφοσίωση έως την νίκη.