Στους καιρούς που ζούμε, καιρούς κοινωνικής ειρήνης και συλλογικής παράλυσης, καιρούς που η πολιτική και οικονομική εξουσία διευρύνει βίαια το πεδίο της δικτατορικής κυριαρχίας της και η κοινωνική βάση στριμώχνεται σε όλο και μικρότερο χώρο, η υπεράσπιση αγώνων και αγωνιστών που βρέθηκαν στα χέρια της καταστολής είναι επιτακτική. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας και το ζήτημα της άρνησης του κράτους να του παραχωρήσει ένα κοινό σε όλους τους κρατούμενους δικαίωμα που εδώ και 7 χρόνια δικαιούται, το δικαίωμα της άδειας, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που το επίκαιρο πολιτικό περιεχόμενο συνδέεται με την ιστορικότητα και τον συμβολισμό αγώνων του παρελθόντος.
Από την μία η εκδίκηση του κράτους, η εισαγωγή από το παράθυρο της πρακτικής της “απαίτησης μετάνοιας” και η φαλκίδευση ενός κατακτημένου δικαιώματος των κρατουμένων. Από την άλλη η ιστορία και οι μάχες ενός αντάρτη πόλεων μέλος μιας ιστορικής οργάνωσης της επαναστατικής αριστεράς, της 17 Νοέμβρη, που έγραψε δικό της κεφάλαιο στους μεταπολιτευτικούς πολιτικούς αγώνες.
Σε καιρούς σαν αυτούς που ζούμε είναι ακόμα πιο αναγκαίο να παλέψουμε για ζητήματα σαν αυτό του Δημήτρη Κουφοντίνα. Είναι απαραίτητο ο κόσμος του κινήματος να κερδίσει αυτή την μάχη. Δεν υπάρχει πολυτέλεια ούτε για νέες απώλειες κατακτημένων δικαιωμάτων ούτε να επιτρέψουμε στο κράτος και την “δικαιοσύνη” του να αποκτήσουν νέα εργαλεία, πρακτικά να νομιμοποιήσουν το απόλυτο της αυθαιρεσίας τους, στον αγώνα τους ενάντια σε όσους με ταξικό επαναστατικό πρόσημο τους αντιστέκονται. Άλλωστε, ο τρόπος που η εξουσία αντιδρά και στην ίδια την αλληλεγγύη αποκαλύπτει πόσο σοβαρά έχει πάρει η ίδια αυτή την υπόθεση, όπως μας έδειξε η αποπειρα φίμωσης στην εκδήλωση της Νομικής. Κι όπως τα ίδια γεγονότα έδειξαν στο κράτος, και η αλληλεγγύη έχει πάρει εξαιρετικά σοβαρά αυτή την υπόθεση.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΣΤΟΝ Δ.ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΟΣΩΝ ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ