Ο καπιταλισμός ανάμεσα στα πολλά έχει και άλλο ένα κακό. Παράγει μαζικά σκουπίδια. Είναι η φύση της παραγωγής και της συνδεδεμένης σε αυτήν κατανάλωσης που σε κάθε πεδίο που λειτουργεί η αγορά, το τελικό αποτύπωμα είναι ληγμένα αντικείμενα και βουνά από συσκευασίες που αποσυντίθενται.
Στο πολιτικό πεδίο του καπιταλισμού, στην αστική δημοκρατία, δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά. Μέσα στην φάμπρικα μαζικής παραγωγής υποψήφιων πολιτικών στελεχών, στα καθεστωτικά media, δημιουργούνται η μία μετά την άλλη πολιτικές περσόνες με μικρό χρόνο προσδοκόμενης επιβίωσης, οι περισσότερες από τις οποίες είναι καταδικασμένες να εξαφανιστούν σαν να μην υπήρξαν. Μόνο κάποιες λίγες θα καταφέρουν να γαντζωθούν στους μηχανισμούς και να γίνουν παράγοντες.
Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, αυτή που ναι μεν δεν καταφέρνει να πιάσει πόστο, παραμένει όμως να περιφέρεται σαν σκουπίδι που δεν αποσυντίθεται και κανείς δεν μαζεύει.
Ο Τζήμερος είναι μια τέτοια περίπτωση. Περιφέροντας μια πολιτική ατζέντα άκρατου φιλελευθερισμού και κράτους μαντρόσκυλου προσφέρεται οικειοθελώς πότε να κάνει τον λαγό και πότε τη βρωμοδουλειά της συκοφαντίας.
Πρόκειται για το συνηθισμένο καθεστωτικό αλισβερίσι κοινωνικής χειραγώγησης που ο καθένας εντός του αναλαμβάνει και έναν ρολο. Σε δηλώσεις του εχθές το πρωί κατηγόρησε το εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤopen πως έχει “κλέψει μηχανήματα από την ΕΡΤ” ανακατεύοντας στον οχετό του και τη συλλογικότητά μας, με την εκπομπή της στις συχνότητες της ΕΡΤOpen. Γνωρίζουμε ότι αν απαντάς στους Τζήμερους, κάνεις τη δουλειά τους. Και έτσι δεν θα απαντήσουμε στα όσα λέει για εμάς.
Από την άλλη όμως βλέπουμε μια ετερόκλητη συγχορδία να συγκροτείται υπόγεια, τόσο απο την πλευρά του Σύριζα όσο και από το μέτωπο των εχθρών του στα δεξιά, που στοχοποιεί την ΕΡΤopen. Στοχοποιεί δηλαδή ότι απέμεινε, ότι διασώζει αγωνιστική αξιοπρέπεια από την σύγκρουση που ξέσπασε με το κλείσιμο της ΕΡΤ από τους προηγούμενους διαχειριστές του κράτους. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί τέτοιες “αξιοπρέπειες” βάλλονται από την πλευρά των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων. Ειδικά όταν η μέθοδος της αφομοίωσης αποτυγχάνει.
Η ΕΡΤοpen είναι ένας κόμβος που διασταυρώνονται αιρετικές φωνές, ένα άνοιγμα σε δυνατότητες απεύθυνσης με προοδευτικό πρόσημο, χωρίς ομογενοποιήσεις και με οριζόντιες διαδικασίες στα πρακτικά του. Και λόγω της ιστορίας της, και λόγω της πραγματικότητάς της η ΕΡΤOpen είναι ένας κόμβος αγώνα του οποίου η υπεράσπιση πρέπει να είναι δεδομένη από όλο τον κόσμο της αντίστασης.
Το αν θα δεχτεί επίθεση και ποιάς μορφής αυτό το εγχείρημα το επόμενο διάστημα μένει να το δούμε. Εμείς επαγρυπνούμε και σε κάθε περίπτωση στεκόμαστε στο πλευρό του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφώνου της ΕΡΤopen και του αγωνιζόμενου κόσμου που το συγκροτεί.