Αλληλεγγύη στους αιχμάλωτους συντρόφους μας που βρίσκονται σε απεργία πείνας
μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη
Ο απεργός πείνας δεν είναι συνηθισμένος ασθενής που του έτυχε το όποιο πρόβλημα υγείας. Βρίσκεται σε αυτή τη θέση από επιλογή να κάνει το σώμα το όπλο.
Όταν μάλιστα τα αιτήματα του δεν αφορούν μονάχα εκείνον, αλλά ολόκληρη τη κοινωνία, όταν όντας κρατούμενος, δίνει αγώνα ζωής και θανάτου, δικαιούται την αλληλεγγύη μας και αξίζει τον σεβασμό μας.Οι σύντροφοι μας που διανύουν την 23η μέρα της απεργίας πείνας διεκδικούν τα αυτονόητα για κάθε άνθρωπο που σέβεται τον εαυτό του και τη ζωή. Όντες αιχμάλωτοι, φυλακισμένοι στα κάτεργα της δημοκρατίας δίνουν τη μάχη τους με το σώμα και τη ψυχή τους. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας και τα αιτήματα τους είναι και δικά μας αιτήματα.
Περιμένουμε από το προσωπικό των νοσοκομείων όπου μετάγονται οι σύντροφοι για τις εξετάσεις τους να σταθεί στο ύψος του λειτουργήματος του και να κάνει το καθήκον του με ευσυνειδησία, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο ασθενής που εξετάζει.
Θεωρούμε ότι τα όσα καταγγέλλει ο σύντροφος Φοίβος Χαρίσης στο κείμενο του για την στάση των γιατρών στο Τζάνειο νοσοκομείο και ιδιαίτερα όσα αφορούν τον διευθυντή Στέλιο Δρίμη θα είναι μεμονωμένο περιστατικό.
Οι κρατούμενοι απεργοί πείνας είναι πρώτα άνθρωποι και μετά οτιδήποτε άλλο και απαιτούμε να αντιμετωπίζονται με σεβασμό από το υγειονομικό προσωπικό. Επεισόδια όπως αυτό που έγινε εδώ στο Τζάνειο με τον σύντροφο μας, δεν θα ξανασυμβούν σε κανένα νοσοκομείο και για κανένα απεργό. Καλό είναι οι γιατροί να μην καταχρώνται την εξουσία που τους δίνει η γνώση της επιστήμης τους και να δείχνουν τον ανάλογο σεβασμό στη ζωή και τη προσωπικότητα των ασθενών τους.
Δύναμη στους συντρόφους μας μέχρι τη νίκη