Παρέμβαση στην κατασκευαστική Grey House
Η υπόθεση του εργαζόμενου Χ.Σ ξεκινάει απο το 2011 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Υπάρχουν δημόσια κατατεθειμένες καταγγελίες και άρθρα, ψηφίσματα και δράσεις/παρεμβάσεις αλληλεγγύης καθόλη τη διάρκεια του δωδεκαετούς αγώνα του.
Ο Χ.Σ. εργαζόταν ως διανομέας το 2010 στο ψητοπωλείο «Πίτα της Αλεξάνδρας», όταν συνέβη τροχαίο εργατικό ατύχημα πάνω στο τρίμηνο, που τον καθήλωσε στο κρεβάτι για μήνες με βίδες και λάμες στο πόδι και εννοείται ανήμπορο να εργαστεί. Ο εργαζόμενος περιμένοντας οτι θα αποζημιωθεί ασφαλιστικά, έμεινε ξεκρέμαστος αφού το αφεντικό δεν τον είχε καν προσλάβει επίσημα με σύμβαση. Οπως αργότερα κατηγγειλε ο εργαζόμενος, το αφεντικό καθυστερούσε την πρόσληψη του με διάφορες προφάσεις. Γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο ανάγκη είχε ο Χ.Σ. τη δουλειά, τον καθυστερούσε με το πρόσχημα της παλιάς τους γνωριμίας. Το κλασσικό κόλπο των αφεντικών με τα «είμαστε μια οικογένεια» και τα «είμαστε φίλοι».
Η αυθαιρεσία βέβαια του συγκεκριμένου εργοδότη δεν ήταν μεμονωμένη περίπτωση αλλα συνήθης πρακτική. Έβαζε τους εργαζόμενους να υπογράφουν συμβάσεις οι οποίες όμως ποτέ δεν δηλώνονταν στον ασφαλιστικό φορέα. Είχε μάλιστα και το θράσος να ζητήσει απο τον χτυπημένο εργαζόμενο να υπογράψει σύμβαση πρόσληψης του ως μπουφετζή και όχι ως διανομέα, και μάλιστα με ημερομηνία έναρξης σύμβασης εκείνης της ίδιας μέρας. Θεώρησε οτι μπορούσε να πατήσει στην ευάλωτη κατάσταση που βρισκόταν ο Χ.Σ. στο νοσοκομείο. Έκανε όμως λάθος εκτίμηση. Στη συνέχεια, όπως ήταν δίκαιο και σωστό, ο Χ.Σ απαίτησε αυτά που δικαιούται με αποτέλεσμα ένα χρόνο μετά να βρεθεί αντιμέτωπος με τους μπράβους του αφεντικού και κάμποσα σπασμένα πλευρά. Σε συγκέντρωση του ΣΒΕΟΔ για τον ξυλοδαρμό του συναδέλφου τους, είχε παρέμβει το τοπικο Α.Τ αλλά και ΜΑΤ (!) εντεταλμένοι του αφεντικού μετά απο μήνυση του ίδιου, για να διαλύσουν την συγκέντωση. Είναι γνωστά άλλωστε μοτίβα αυτά. Αφεντικά, μπράβοι και μπάτσοι διαχρονικά υπερασπίζονται κοινά συμφέροντα και έχουν οργανικούς δεσμούς.
Το αφεντικό του μαγαζιού που κοροιδεύει τους εργαζόμενους και όταν αυτοί αντιδρούν, τους απειλεί και στέλνει μπράβους να τους δέρνουν, λέγεται Βασίλης Τσιμπράκης. Ο Τσιμπράκης είναι ένα λαμόγιο που εκμεταλλεύεται στυγνά πληθώρα εργαζομένων. Είναι ένας απατεωνίσκος με άκρες και πλάτες που χτίζει εφήμερο πλούτο, στερώντας απο υπαλλήλους του ένσημα, δώρα, επιδόματα, άδειες, υπερωριακούς μισθούς, βραδινά, Κυριακές. Ενας ελεεινός τυχοδιώκτης που ανοιγοκλείνει επιχειρήσεις με άλλα ΑΦΜ για να μπορεί να ξεγλιστράει και να ξεφεύγει. Το συγκεκριμένο μαγαζί μεταξύ άλλων είχε δεχτεί σωρεία καταγγελιών για παραβάσεις υγειονομικής και εργατικής νομοθεσίας, ο ίδιος είχε καταγγελθεί επανειλημμένα απο εργαζόμενούς του για αυθαιρεσίες, απο απλήρωτους προμηθευτές για χρέη, και παρόλαυτά το μαγαζί συνέχιζε κανονικά να λειτουργεί και αυτός κανονικά να κυκλοφορεί, να απειλεί και να τραμπουκίζει.
Παρόλη την επίθεση που δέχτηκε και τις απειλές για τη ζωή του ο Χ.Σ. δεν τους φοβήθηκε. Με τη στήριξη του ΣΒΕΟΔ, ξεκίνησε τον αγώνα του με ο.τι μέσα διέθετε, απέναντι στον Τσιμπράκη και τον περίγυρο υπόκοσμο, επιμένοντας και διεκδικώντας την δίκαιη αποζημίωση του για το ατύχημα και τα μεροκάματα που έχασε όσους μήνες δεν μπορούσε να εργαστεί. Ο Τσιμπράκης ισχυρίστηκε οτι δεν τον γνωρίζει, οτι δεν εργαζόταν ποτέ στο μαγαζί του και οτι το μηχανάκι με το οποίο έγινε το τροχαίο ήταν κλεμμένο. Επιπλέον υποστήριξε οτι ο Χ.Σ. επιδίωξε με δόλο να τρακάρει με σκοπό τον μετέπειτα εκβιασμό (!). Μετά την έκθεση των γεγονότων όμως, ο εργαζόμενος δικαιώθηκε και στην επιθεώρηση εργασίας και το ΙΚΑ, αφού τα όσα κατήγγειλε έγιναν δεκτά απο την επιτροπή. Αποφάσισε να συνεχίσει μέσω της δικαστικής οδού και ταυτόχρονα μόλις στάθηκε ξανά στα πόδια του ικανός και πάλι να δουλέψει, έπιασε δουλειά σε άλλη «επιχείρηση»-εργασιακό κάτεργο, το ψητοπωλείο DAFI’S στο Παγκράτι.
Ο εκφοβιστικός πόλεμος του Τσιμπράκη συνεχίστηκε με άλλες μεθόδους. Προσέγγισε τους επόμενους εργοδότες του Χρήστου, Τ. Δημουλά και Γ. Κότσιρα, εκδικητικά, διαδίδοντας ψέμματα για τον εργαζόμενο. Στο διάστημα που ο Χ.Σ εργαζόταν στο DAFI’S και έχοντας χτίσει παρελθοντική εμπειρία απο εργατικές διεκδικήσεις, ενημέρωνε τους συναδέλφους του για τα δικαιώματά τους και επέμενε στο να εφαρμόζονται για όλους τους εργαζόμενους τα προβλεπόμενα. Γι’αυτον τον λόγο – όπως συνήθως βλέπουμε να συμβαίνει – στοχοποιήθηκε και βρήκε απέναντι του το πρώην και τα νυν αφεντικά να στήνουν αφήγημα οτι ο Χ.Σ. το έχει σύστημα να εκβιάζει και να αποσπά λεφτά απο κακόμοιρους εργοδότες που βγάζουν ενα τίμιο μεροκάματο (!). Το 2012 απολύθηκε εκδικητικά απο το DAFI’S, ήταν ωστόσο αποφασισμένος να μην σταματήσει ούτε τότε. Κέρδισε και αυτή την αντιδικία σε εργατικό δικαστήριο με απόφαση που όριζε την επαναπρόσληψή του και καταβολή δεδουλευμένων. Επέστρεψε στη δουλειά συνοδευόμενος απο αλληλέγγυους συναδέλφους του σωματείου αφου η απόφαση είχε αναγκαστική εκτέλεση. Και πάλι όμως τα αφεντικά βρήκαν τρόπο να ξεφύγουν. Ξεκίνησαν να τον εμπαίζουν σχετικα με την καταβολή των χρημάτων του και σαν να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα, ο Χ.Σ. συνελήφθη από κλιμάκιο του Τμήματος Εκβιαστών της Ασφάλειας με την κατηγορία του εκβιασμού. Βασικός μάρτυρας κατηγορίας ήταν ο Βασίλης Τσιμπράκης.
Δεν μας κάνει καμία εντύπωση η άψογη συνεργασία της αστυνομίας με τους επιχειρηματίες απατεώνες. Στον αντίποδα αυτού του ζόφου, ο Χ.Σ έχει κερδίσει δύο φορές στον άρειο πάγο για τους υποτιθέμενους εκβιασμούς, μια φορά σε εργατικό δικαστήριο για την εκδικητική απόλυση του DAFI’S, μια φορά σε ποινικό δικαστήριο για τον ξυλοδαρμό, και έχουν γίνει δεκτές όλες οι καταγγελίες του απο φορείς εργατικού δικαίου. Το γεγονός οτι ο συνάδελφος κερδίζει τις δικαστικές διαμάχες τη μία μετά την άλλη είναι ενδεικτικό του πόσο κραυγαλέα είναι η σκευωρία που έστησαν για τον συκοφαντήσουν και να τον τρομάξουν. Δεν είναι οτι το κράτος και οι θεσμοί του ξαφνικά λειτουργούν με βάση το κοινό περί δικαίου άισθημα, είναι οτι κάποιοι κρατικοί λειτουργοί αρνούνται -αν δεν έχουν σοβαρό ατομικό όφελος- να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά όταν πρόκειται για εξώφθαλμες υποθέσεις. Στον Τσιμπράκη έχουν επιβληθεί ποινές παρολαυτά δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα. Αυτός ο τύπος συνεχίζει να σουλατσάρει και να κάνει μπίζνες και λεφτά παραμένοντας στο απυρόβλητο.
Με μια ολιγόλεπτη αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρεί οτι ο Τσιμπράκης τρέχει διάφορες επιχειρήσεις στο ΑΦΜ της μητέρας του Μαίρης Τσιμπράκη, εκμεταλλευόμενος όλα τα νομικά παραθυράκια που επιφυλάσσει το κράτος για τους φίλους του, επιχειρηματίες μικρούς και μεγάλους. Είναι αυτά τα παραθυράκια που δεν είναι προσβάσιμα για κανέναν ευάλωτο όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες και χρέη. Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή οτι ο κάθε ένας απο εμάς μπορεί να βρεθεί να διώκεται ανελέητα για το παραμικρό ελάχιστο χρέος σε σχέση με τα εκατοντάδες χιλιάρικα που χρωστάει κάθε ένας απο αυτούς σε δημόσια ταμεία, εργαζόμενους και προμηθευτές. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας εξοργίζει όχι μόνο σαν άκουσμα, αλλα κυρίως σαν βίωμα γιατί όποιον και να ρωτήσει κανείς απο το περιβάλλον του, δεν υπάρχει ούτε ένας μισθωτός εργαζόμενος που να μην έχει να διηγηθεί μια ιστορία εκμετάλλευσης απο την παραμικρή μέχρι την πιο σοβαρή. Ολοι και όλες, όσοι και όσες έχουμε εργαστεί σε επιχειρήσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες έχουμε βιώσει προσβολές, απολύσεις, υποτίμηση, απειλές και στερήσεις δεδουλευμένων. Είτε κάτι απο αυτά, είτε και περισσότερα απο ένα. Γι’αυτό και θεωρούμε τον αγώνα του Χρήστου δικό μας αγώνα, γι αυτό και επισκεφτήκαμε το γραφείο της κατασκευαστικής εταιρίας«GREY HOUSE», μίας απο τις διάφορες επιχειρήσεις του Τσιμπράκη. Δεν βρήκαμε τον ίδιο εκεί, όπως δεν εμφανίστηκε σε κανένα δικαστήριο αυτοπροσώπως γιατι ως γνωστόν οι απατεωνίσκοι κρύβονται και βάζουν άλλους μπροστά.
Θέλουμε να του υπενθυμίσουμε οτι η υπόθεση αυτή δεν έχει τελειώσει και ότι ο Ρουβίκωνας θα παρακολουθεί την υπόθεση δικαίωσης του Χρήστου πολύ στενά, μέχρι να δικαιωθεί και να αποζημιωθεί ηθικά και υλικά.
Θα ξανάρθουμε.
