28 Φλεβάρη μέρα αντίστασης
Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται η δυστοπία που είχαν ετοιμάσει για εμάς.
Κάθε πεδίο της ζωής μας υποβαθμίζεται.
Στα δημόσια νοσοκομεία θα πρέπει να πληρώνουμε τρεις μισθούς για μια εγχείρηση.
Η ανώτατη εκπαίδευση περνάει στα χέρια εταιρειών και οι πλούσιοι αποκτούν ένα ακόμα προνόμιο.
Το πιο λαϊκό μέσο μετακίνησης, ο σιδηρόδρομος, έχει γίνει μια καρμανιόλα που παίρνει ζωές και κανείς δεν λογοδοτεί.
Ολόκληρες περιοχές της χώρας είναι κάτω από το νερό ενώ άλλες είναι στα αποκαΐδια και οι κάτοικοί τους έχουν εγκαταλειφθεί στην κακή τους μοίρα.
Αν δεν έχεις δικό σου σπίτι πρέπει να δουλεύεις 6 από τις 8 ώρες την μέρα μόνο για να πληρώσεις το ενοίκιο.
Στο σουπερμάρκετ με τα ίδια χρήματα αγοράζεις τα μισά προϊόντα από ό, τι πριν δύο χρόνια.
Με το παραμικρό λάθος θα σε βάζουν φυλακή για μήνες ή θα σε κάνουν σκλάβο να δουλεύεις «κοινωφελή εργασία» με τον χουντικό ποινικό κώδικα που ψήφισαν. Ενώ ο κάθε δικός τους εγκληματίας θα καθαρίζει επί τη εμφανίσει.
Η κλιματική κρίση έφτασε και το καλοκαίρι θα ξαναδούμε τη χώρα να καίγεται και την πυροσβεστική μισοδιαλυμένη να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Για να μην μιλήσουμε και για την επερχόμενη λειψυδρία…
Δουλεύουμε ήδη δύο δουλειές ο καθένας. Σε κάθε σπίτι φτωχού πρέπει να μπαίνουν τρία μεροκάματα τη μέρα για να επιβιώσει. Δεν έχουμε χρόνο για τα παιδιά, για τους φίλους, για τους εαυτούς μας και στο τέλος θα πάρουμε 600 ευρώ σύνταξη για να συμπληρώνουμε το μισθό αφού θα δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Καθένας και καθεμιά πρέπει να απαντήσει στον εαυτό του, την οικογένειά του και όλη την κοινωνία:
ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ;
ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ;
Δεν είναι θεωρίες, ούτε κάποιοι τα βλέπουν όλα μαύρα.
Είναι γεγονότα και τα πάντα γίνονται κατάμαυρα.
Πρέπει να μπει ένα stop. Αυτοί που διαχειρίζονται τον κόπο και τις ζωές μας και τα σπαταλούν στην καλοπέραση της κλίκας τους, αυτοί που κάνουν τον κόπο και τις ζωές μας δώρα σε καπιταλιστές, πρέπει να φοβηθούν.
Αντί να ασχολούμαστε με τις σαχλαμάρες που μας ταΐζουν καθημερινά τα ΜΜΕ, πρέπει να βγούμε στον δρόμο.
Να τους απειλήσουμε. Να τους τρομάξουμε. Να τους τρίψουμε στα μούτρα την έπαρση και τη δήθεν αριστεία τους.
Αν ανήκεις στα δύο τρίτα της ελληνικής κοινωνίας που όλο και πιο δύσκολα επιβιώνουν, στις 28 Φλεβάρη μην κάτσεις σπίτι σου. Ούτε να πας για δουλειά. Πρέπει να κατέβεις στον δρόμο. Πρέπει να ουρλιάξεις.
Στην επέτειο του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών πρέπει να πάρουμε τα πάνω μας.
Να σηκώσουμε κεφάλι.
Και να μην το ξανακατεβάσουμε.
Γιατί αλλιώς θα το χάσουμε.
28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ
Ρουβίκωνας
