Κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση-πορεία της Πρωτομαγιάς, 11:00, Προπύλαια.
“8 ώρες δουλειά.
8 ώρες ξεκούραση.
8 ώρες για ό,τι θέλουμε.”
Αυτό ήταν το σύνθημα που ενέπνευσε την απεργιακή διαδήλωση της 1ης Μάη του 1886 και τα γεγονότα που ακολούθησαν το βράδυ της 4η Μάη στην πλατεία Haymarket του Σικάγο. Έξι μήνες μετά, τέσσερις επιφανείς αναρχικοί ακτιβιστές και συνδικαλιστές εκτελούνται παραδειγματικά με συνοπτικές διαδικασίες και μια δική παρωδία – από αυτές που κάθε κράτος επιφυλάσσει για τους αγωνιστές της τάξης μας. Ακόμη και μπροστά στνο θάνατο ένας εκ των εκτελεσθέντων φωνάζει “Ζήτω η Αναρχία”.
Αυτή είναι η πολιτική κληρονομιά του ματωμένου 8ώρου και της εργατικής Πρωτομαγιάς. Οι αξίες, οι αγώνες και οι θυσίες που κουβαλάει αυτή η μέρα δεν μπορούν να ανήκουν σε κανένα κράτος, κανένα κόμμα και κανέναν γραφειοκράτη για να αποφασίζουν τη μετάθεσή τους.
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
Καθώς βρισκόμαστε σε μια ιστορική συνθήκη, όπου βλέπουμε τα εργατικά δικαιώματα να εξανεμίζονται και να επιστρέφουμε σε εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα, η εργατική Πρωτομαγιά είναι η απόδειξη πως το σημείο καμπής είναι πάντα η στιγμή που θα αποφασίσουμε να αγωνιστούμε. Κράτος και κεφάλαιο εδώ και δεκαετίες πουλάνε τις υποσχέσεις του 6ώρου, του τετραήμερου, της αυτοματοποίησης, του ‘’αξιοπρεπούς’’ ελάχιστου βασικού εισοδήματος, μέχρι έρευνες επί ερευνών που υποστηρίζουν ότι η κοινωνική ευημερία μας περιμένει στη γωνία αν εμπιστευτούμε τον εκάστοτε πολιτικό ή δισεκατομμυριούχο.
Η πραγματικότητα τελικά όμως διαφέρει και τη βιώνουμε όλοι. 10ωρο ή 12ωρο, 6ήμερη εργασία, αύξηση των θανάτων εργατών, δύο παράλληλες δουλειές, η επισφάλεια της μαύρης εργασίας με μισά ένσημα, αυξανόμενη ακρίβεια παντού, στέρηση πρόσβασης σε βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως η υγεία και η στέγαση. Και όλα αυτά για μισθούς πείνας που με το ζόρι μας εξασφαλίζουν ότι θα βγει ο μήνας. Κράτος και κεφάλαιο οικειοποιούνται τους αγώνες μας, ενώ συνεχίζουν καθημερινά να μας ξεζουμίζουν ολοένα και περισσότερο.
Μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία μόνο μέσα από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας μπορεί να κατακτηθεί. Η εργατική Πρωτομαγιά είναι η συνεχής υπενθύμιση πως κράτος και κεφάλαιο δεν θα δώσουν ποτέ τίποτα οικειοθελώς.
Για αυτό και η εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι ημέρα γιορτής, αλλά ημέρα απεργίας. Είναι η ημέρα του πολιτικού εργαλείου που επιτρέπει στον εργάτη να σταθεί στα πόδια του ενάντια στην ισχύ του κεφαλαίου.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΠΕΡΓΙΑ
