Ανατολικός Τομέας Ρουβίκωνα: Ανάρτηση πανό στην περιοχή του Βύρωνα ενάντια στις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς.
Στις 17 Ιούλη προχωρήσαμε σε παρέμβαση σε εταιρεία κοινοχρήστων στην περιοχή Ζωγράφου -Άνω Ιλίσια, προκειμένου να αποτραπεί η έξωση ανθρώπου από το σπίτι του στο Παγκράτι λόγω χρέους. Εν τέλει, ο άνθρωπος τα κατάφερε, ήρθε σε διακανονισμό με τη διαχείριση και το σπίτι του σώθηκε.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Παρακάτω αναδημοσιεύουμε το κείμενο της παρέμβασης:
“[Ανατολικός Τομέας Ρουβίκωνα] – Παρέμβαση στην εταιρεία διαχείρισης κοινοχρήστων ‘’ΕΣΤΙΑ’’ στην περιοχή Ζωγράφου-Άνω Ιλίσια, για την εμπλοκή της σε επικείμενη έξωση ανθρώπου από το σπίτι του στο Παγκράτι λόγω χρέους.
Η μπίζνα των εξώσεων και των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών είναι ένα μεγάλο κουβάρι με πολλές απολήξεις. Ξεκινάει από πάρα πολύ ψηλά, με τις κυβερνήσεις, το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τα διεθνή αρπακτικά των real estate να αποτελούν τον εγκέφαλο της όλης διαδικασίας, αλλά φτάνει πολύ χαμηλά με όλους τους εμπλεκόμενους να περιμένουν στη γωνία προκειμένου να αρπάξουν ένα κομμάτι από την πίτα.
Ένας παίκτης που σπάνια έως καθόλου θα δούμε να μπαίνει στο κάδρο, πέρα από τα συμβολαιογραφικά γραφεία και τους δικαστικούς κλητήρες, είναι οι εταιρείες διαχείρισης κοινοχρήστων μαζί με τους διαχειριστές πολυκατοικιών. Ιδιωτικές εταιρείες που έναντι πληρωμής καλούνται να διαχειριστούν της δαπάνες μιας πολυκατοικίας. Οι περισσότεροι και οι περισσότερες ζούμε στο νοίκι και σε πολυκατοικίες ο ένας πάνω στον άλλον, οπότε γνωρίζουμε πολύ καλά ποια είναι η δουλειά τους. Και γνωρίζουμε πολύ καλά και το πιο βρώμικο κομμάτι αυτής της δουλειάς, που περιλαμβάνει πιέσεις, απειλές μέχρι και αγωγές σε συνεργασία με διαχειριστές πολυκατοικιών, με τις ενοχλήσεις να ξεκινούν ακόμα και για μικροποσά της τάξεως των 100 ευρώ. Τα 100 ευρώ σίγουρα δεν είναι λίγα για τον κάθε προλετάριο και την κάθε προλετάρια με το αυξημένο κόστος ζωής που κράτος και κεφάλαιο μας έχουν επιβάλει, σίγουρα όμως είναι για αυτές τις εταιρείες.
Στην προκειμένη περίπτωση, το χρέος του ανθρώπου, ο οποίος διατρέχει άμεσα τον κίνδυνο να χάσει το πατρικό του και να βρεθεί στον δρόμο, ανέρχεται στα 1.500 ευρώ. Ένα πάλι ευτελές ποσό θα λέγαμε, αν στη ζυγαριά βάλουμε απεναντί του τα ετήσια κέρδη μιας εταιρείας διαχείρισης κοινοχρήστων. Ακόμια πιο ευτελές, αν προσθέσουμε πως η εταιρεία και η διαχείριση της πολυκατοικίας κάνουν πολύ ντόρο για το τίποτα, μιας και ο άνθρωπος παρά τις δυκολίες θέλει να αποπληρώσει το χρέος του, αλλά το μόνο που ζητάει είναι μια δοσοποίηση και μηνιαία σταδιακή αποπληρωμή του χρέους. Τόσο, όμως, η εταιρεία όσο και οι νοικοκυραίοι της διαχείρισης της πολυκατοικίας είναι αμετακίνητοι, πετώντας το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Οι διαχειριστές αρνήθηκαν το αίτημά του να έρθουν σε μια συνεννόηση και έναν διακανονισμό συζητώντας πώς μπορεί να λυθεί το ζήτημα στη συνέλευση της πολυκατοικίας, ενώ έχουν ασκήσει αγωγή εναντίον του, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να πληρώσει άμεσα όλο το ποσό συν 1.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αναμένεται εντολή προσημείωσης (υποθήκης) του σπιτιού εντός σύντομου χρονικού διαστήματος, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε άμεση έξωση του ανθρώπου από το σπίτι του και σε πλειστηριασμό του σπιτιού, αν δεν καταβληθεί άμεσα πλέον το ποσό των 2.500 ευρώ, συμπεριλιμβανομένων και των δικαστικών εξόδων.
Η άμεση και εφάπαξ αποπληρωμή ολόκληρου του χρέους είναι αδύνατη. Έχουμε να κάνουμε με έναν μεροκαματιάρη προλετάριο, που τα βγάζει πέρα ίσα ίσα. Πρόκεiται μάλιστα για έναν πρώην χρήστη που, ενώ βρίσκεται σε πρόγραμμα επανένταξης του 18 ΑΝΩ και με 68% αναπηρία, βρήκε μια δουλειά και κάπως ορθοπόδησε, συνάντησε μπροστά του τη σκληρή πραγματικότηταα του κανιβαλισμού και της ανθρωποφαγίας. Τη σκληρή πραγματικότητα του κανιβαλισμού και της ανθρωποφαγίας για 1.500 ευρώ, ποσό το οποίο εξαρχής προσφέρθηκε να πληρώσει. Αυτό συμβαίνει, βέβαια, αν είσαι προλετάριος και βρίσκεσαι στον πάτο της πυραμίδας. Αν είσαι, όμως, υπουργός της κυβέρνησης και έχεις στην κατοχή σου πολλά ακίνητα, όπως η Νίκη Κεραμέως, ακόμα κι αν χρωστάς 4.000 ευρώ σε κοινόχρηστα τόσο εσύ όσο και το σπίτι σου θα παραμείνετε αλώβητοι.
Το να φτάνουμε στο σημείο να μας διώχνουν διαχειριστές και εταιρείες διαχείρισης κοινοχρήστων από τα σπίτια μας, συνιστά μέγιστη εξαθλίωση, και την απόλυτη επικράτηση της εξουσίας επί της κοινωνίας και επί των ζωών μας. Να μην το επιτρέψουμε να γίνει κανονικότητα.
Ανατολικός Τομέας Ρουβίκωνα”
