Το να πούμε ότι το κράτος χτυπά και επιχειρεί να τρομοκρατήσει όσους αγωνίζονται είναι πλεονασμός. Αυτή είναι η δουλειά του, κι αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που κάθε φορά την κάνει. Η δεξιά, καθώς ετοιμάζεται να σηκώσει το λάβαρο της νέας, απροσχημάτιστης επίθεσης σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα επιχειρεί προληπτικά να καθαρίσει το πεδίο των αντιστάσεων. Ξέρουν ότι ο κόσμος τότε θα βγει στο δρόμο και θέλουν μέχρι τότε να έχουν εκκαθαρίσει εκείνες τις σημερινές μειοψηφίες που θα γίνουν η αιχμή όταν έρθει εκείνη η ώρα.
Από τα Εξάρχεια ως τις προσφυγικές και πολιτικές καταλήψεις, από τους αγωνιζόμενους φοιτητές ως κάθε έναν που σηκώνει το βλέμμα σε μπάτσο, η σιγή επιχειρείται να επιβληθεί πριν οι φωνές αντίστασης και αντεπίθεσης βρουν ευήκοα ώτα.
Ήταν θέμα χρόνου πριν ο μύθος περί «καταπολέμησης της ανομίας» αποκαλυφθεί ως τέτοιος. Αρχίζουν να επιτίθενται και σε πολιτικές οργανώσεις, το πραγματικό τους κριτήριο για το ποιος είναι το υποψήφιο θύμα καταστολής αποκαλύπτεται ακόμα και στους πιο αφελείς οπαδούς της νομιμότητας και της αστικής δημοκρατίας. Ο εχθρός είναι το φρόνημα. Το επαναστατικό φρόνημα.
Η ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών «Ταξική αντεπίθεση» έχει μπει στο στόχαστρο. Βάζουν gps στα οχήματα μελών της, παρκάρουν αυτοκίνητα με κρυμμένες κάμερες έξω από τα πολιτικά της γραφεία κι όταν τους παίρνουν χαμπάρι κατεβάζουν στρατό ΜΑΤ για να προστατεύσουν τον εξοπλισμό τους. Ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε αγωνιστές και αγωνίστριες του ευρύτερου κινήματος σε ατομικό επίπεδο με παρακολουθήσεις, παρενοχλήσεις ακόμα και απαγωγές.
Ότι ο μηχανισμός του αχυράνθρωπου Χρυσοχοίδη, δηλαδή ο μηχανισμός της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη κατορθώνει διαρκώς να γίνεται ρεζίλι και να αποτυγχάνει ακόμα και σε μια κλασσική πρακτόρικη παρακολούθηση δεν πρέπει να μας καθησυχάζει. Το αντίθετο. Παρά την ανικανότητά τους δείχνουν, και είναι, αποφασισμένοι να το πάνε μέχρι τέλους οξύνοντας όσο χρειάζεται τα μέσα και τις μεθόδους καταστολής. Ο βέβαιος κίνδυνος είναι πως στο τέλος θα καταλήξουμε στην πλήρη βαρβαρότητα. Είναι αποφασισμένοι να γαντζωθούν στην εξουσία, να περάσουν την φιλελεύθερη ατζέντα χωρίς αστερίσκους, δεν θα σταματήσουν πουθενά, θα τα κάνουν όλα…
Από την μεριά μας στεκόμαστε στο πλευρό των συντρόφων/ισσων της «Ταξικής Αντεπίθεσης». Το πνεύμα συσπείρωσης όσων αγωνίζονται είναι η βάση όχι μόνο για να αντισταθούμε στην νέα κρατική επίθεση αλλά για το πιο ουσιαστικό από όλα: να οργανώσουμε και να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης που ήδη έχει αρχίσει να ξεμουδιάζει μετά από τον ζόφο της συλλογικής παραίτησης της κοινωνικής βάσης τα προηγούμενα χρόνια.
Οι εξελίξεις θα τρέξουν γρήγορα και κάθε μάχη που δίνεται, κάθε πρόκληση που απαντιέται αποκτά μεγάλη σημασία. Κόντρα στην βαρβαρότητα που έρχεται θα δώσουμε τον ωραίο αγώνα για την Υπόθεση με πίστη, αποφασιστικότητα, υπομονή και επιμονή και πάνω από όλα αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Ταξικής Αντεπίθεσης, την Παρασκευή 22/11/2019, στις 20:00 Αραχώβης 42 και καλούμε την κοινωνική βάση να το πλαισιώσει. Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο, κάθε επίθεση του κράτους πρέπει να γίνεται εφαλτήριο για μια νέα αντεπίθεση του κόσμου του αγώνα.