Ως πότε θα μετράμε νεκρούς της τάξης μας;
Τα μεσάνυχτα της 22ας Οκτωβρίου, τρία νεαρά παιδιά βρίσκονται μέσα σε κλεμμένο αυτοκίνητo, δεν σταματούν σε αστυνομικό σήμα, και καταδιώκονται από μοτοσυκλέτες αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ. Εγκλωβίζονται στο Πέραμα και τελικά ο ένας εκ των τριών δολοφονείται, ένας τραυματίζεται σοβαρά κι ένας καταφέρνει να διαφύγει και καταζητείται.
Πρόκειται για ξεκάθαρη περίπτωση «εξωδικαστικής εκτέλεσης» κατά τα πρότυπα που συναντάμε σε χώρες της Λ. Αμερικής ή της Άπω Ανατολής. Η περιγραφή των γεγονότων ακόμα και από την ίδια την ΕΛ.ΑΣ. έκανε από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρο πως πρόκειται για εν ψυχρώ δολοφονία από αστυνομικούς που νοιώθουν την άνεση να παίζουν videogame σε πραγματικό περιβάλλον, βέβαιοι για το μέτρο της εξουσίας που απολαμβάνουν απέναντι σε οποιονδήποτε στοχοποιήσουν.
34 σφαίρες, από επτά όπλα, ένα μάλιστα εκ των οποίων ξαναγέμισε και συνέχισε να πυροβολεί. Σε τρεις άοπλους που προσπαθούσαν να το βάλουν στα πόδια…
Αν φαίνεται σαν κινηματογραφική εκτέλεση από συμμορία, αυτό ακριβώς είναι.
Γιατί αυτή είναι η φύση των ομάδων βίας του κράτους. Έχουν το νόμο στα χέρια τους, έχουν τα εργαλεία της βίας, έχουν την πολιτική κάλυψη, «η πόλη τους ανήκει».
Ο ορυμαγδός ψεμάτων που ειπώθηκαν για τον ρόλο του θύματος, για πυροβολισμούς που υποτίθεται δέχτηκαν οι αστυνομικοί, για την προσπάθεια του να σκοτώσει κάνοντας όπισθεν, για οδηγίες από το κέντρο που «δεν άκουσαν οι αστυνομικοί», ακόμα και για την ηλικία του δολοφονημένου θυμίζουν κλασσικό κουκούλωμα της τελευταίας στιγμής.
Αυτό που όμως δεν είναι της τελευταίας στιγμής αλλά αντανακλά τους ευρύτερους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, είναι το αντιδραστικό μέτωπο που άμεσα συγκροτήθηκε για να προστατέψει την αστυνομική αυθαιρεσία από κάθε περιορισμό. Πολιτικοί, άνθρωποι του κράτους, μηχανισμοί προπαγάνδας στα ΜΜΕ και τα social media, ο Κούγιας, κινητοποιήθηκαν ακαριαία. Το γεγονός ότι ο νεκρός ήταν Ρομά διεύρυνε την ατζέντα αυτού του μετώπου που εξέφρασε ανοιχτά τον επιθετικό ρατσισμό του καλώντας ουσιαστικά σε κρατικό πογκρόμ ενάντια στις κοινότητες των Ρομά.
Η φασιστική αυτή ομοβροντία αν και αρκετά μειοψηφική δεν είναι ούτε αμελητέα ούτε χωρίς προοπτική. Αντιμετωπίζουμε την συνθήκη της ένστολης συμμορίτικης κρατικής βίας υπο την πολιτική κάλυψη μια ακροδεξιάς ομπρέλας, μέσα και έξω από την κυβέρνηση.
Άνθρωποι της τάξης μας δολοφονούνται. Τα περιστατικά πληθαίνουν. Δολοφονούνται από μια αστυνομία που στρατιωτικοποιείται σε αριθμούς, δομές και εξοπλισμό. Και πίσω της ένα ακροδεξιό μωσαϊκό που κάνει την πολιτική βρωμοδουλειά.
Άνθρωποι της τάξης μας δολοφονούνται και χιλιάδες περιθωριοποιημένοι, μετανάστες, απόκληροι, Ρομά, χιλιάδες διαφορετικοί/ες, στοχοποιούνται.
Ο Φασισμός σηκώνει κεφάλι. Να του το κόψουμε.
Όλοι/ες στον δρόμο, στις κινητοποιήσεις αντίστασης στον κρατικό και ακροδεξιό τρόμο.
Ρουβίκωνας