Η 8η Μάρτη αποκαλείται μια επέτειος, μια γιορτή.
Μια γιορτή των επιτευγμάτων των κινημάτων για την ισότητα των φύλων, τα αναπαραγωγικά μας δικαιώματα και την καταπολέμηση της κακοποίησης και της βίας κατά των γυναικών.
Τι από όλα αυτά θα μπορούσε να γιορτάσει κάποια, όμως, μόλις λίγες ημέρες έπειτα από ακόμη μία γυναικοκτονία, από τις συνεχείς παρενοχλήσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο, από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις εκκλησίας – κράτους – κεφαλαίου στα σώματα και στα κεκτημένα α δικαιώματά μας;
Η 8η Μάρτη δε θα μπορούσε ποτέ να είναι μια γιορτή.
Η 8η Μάρτη μπορεί μόνο να είναι μία μέρα υπενθύμισης για τις υπόλοιπες 364 ημέρες κάθε χρόνου που η πατριαρχία και ο καπιταλισμός συνεχίζουν να μας δυναστεύουν.
Μια μέρα υπενθύμισης για κάθε επόμενη που οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι την ολική κατάρρευσή τους.
Θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα μία μέρα; Όχι, αλλά μπορεί να τα αλλάξει ο συνολικός αγώνας των ατόμων που θα ενωθούν για αυτόν τον σκοπό.
Διότι όπως έθεσε και η Silvia Federici:
...το πιο σημαντικό πράγμα είναι πάντα η διαδικασία, όχι η ημερομηνία, αλλά η διαδικασία της οικοδόμησης. Η 8η Μαρτίου είναι η εκδήλωση αυτή που έχει προηγηθεί, είναι μια πολύ σημαντική συμβολική στιγμή, αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που έχει χτιστεί στη διαδικασία της επαφής με τις γυναίκες που, αν και συχνά έχουν κοινά συμφέροντα, δεν συναντώνται – η διαδικασία δημιουργίας νέων χώρων.
Είναι επίσης μια στιγμή για να εμβαθύνουμε σε αυτό που θέλουμε. Στη συνέχεια, αφενός για να δημιουργήσουμε στην πράξη νέες μορφές οργάνωσης, νέους χώρους – επειδή ο χώρος είναι θεμελιώδης – όπου να μπορούμε να συναντηθούμε. Αφετέρου, για να δημιουργήσουμε το πρόγραμμα, αυτό που θέλουμε, γιατί έχουμε ακόμα πολλά πράγματα να ξεκαθαρίσουμε…
Καλούμε στη συμμετοχή όλων στις πορείες της 8η Μάρτη, για τη δημιουργία αυτών των χώρων, για τη δημιουργία αυτής της συμπόρευσης, για τη συνέχεια αυτών των απαιτήσεων κάθε επόμενη ημέρα.
Πλατεία Κλαυθμώνος – 13:00 και 18:00
Φεμινιστικός Τομέας Ρουβίκωνα