Τη Δευτέρα 21 Μαρτίου τρία ακόμη ονόματα προστέθηκαν στον αιματηρό κατάλογο των νεκρών της τάξης μας. Τρεις εργάτες του εργοστασίου εκρηκτικών υλών της ΕΛΤΕΚ στα Γρεβενά έχασαν τη ζωή τους για τα κέρδη των αφεντικών τους.
Από τα εργοστάσια, τα λιμάνια, το δρόμο και κάθε εργατικό χώρο, ξέρουμε πολύ καλά τη συνταγή του υπέρμετρου κέρδους από τις πλάτες μας: Υπερεργασία, μείωση εξόδων για εξοπλισμό, μείωση εξόδων για συντήρηση.
Μία συνταγή που με βεβαιότητα οδηγεί σε θανάτους εργατών, που με βεβαιότητα επιλέγεται από τους διευθύνοντες για να παρουσιάσουν μεγαλύτερα κέρδη στους μετόχους, που με βεβαιότητα οι μέτοχοι επιβραβεύουν τη χρήση της.
Ταυτόχρονα οι ίδιοι μέτοχοι νιώθουν ασφαλείς πίσω από τα συμβούλια τους, τους δικηγόρους τους, τους νομοθέτες, ότι κανείς δε θα φτάσει σε αυτούς και ότι ποτέ δε θα τους αποδώσει κανείς τις ευθύνες τους.
Οι παρεμβάσεις στα σπίτια των Μιχάλη Μαρκουλάκου και Ιωάννη Σαραντίτη –των πραγματικών ιδιοκτητών της ΕΛΤΕΚ– ας τους θυμίσουν ότι δεν είναι ούτε απρόσιτοι, ούτε ασφαλείς.
Η κοινωνική βάση που αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμη μπορεί να κάνει το φόβο να αλλάξει πλευρά.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Ρουβίκωνας
