Αύριο, 18 Μαΐου, δικάζονται σε δεύτερο βαθμό οι αναρχικοί Β. Σταθόπουλος και Δ. Χατζηβασιλειάδης για την υπόθεση της “Επαναστατικής Αυτοάμυνας”, για την οποία πρωτόδικα είχαν καταδικαστεί σε 19 και 16 χρόνια αντίστοιχα.
Η όλη πολιτική δίωξη ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019, όταν κατά τη διάρκεια της απαλλοτρίωσης ενός καταστήματος ΟΠΑΠ Play στο Χαλάνδρι ο Δ. Χατζηβασιλειάδης αυτοτραυματίστηκε, και ζητώντας τη βοήθεια του Β. Σταθόπουλου ο τελευταίος έσπευσε αμέσως. Γνωρίζοντας τον κίνδυνο στον οποίο πιθανότατα τον εξέθετε αυτή του η επιλογή, εκείνος επέλεξε χωρίς δισταγμό να ακολουθήσει τον δρόμο της αλληλεγγύης, εκείνον τον δρόμο δηλαδή της ανεπιφύλακτης και ανιδιοτελούς συμπαράστασης στο πλάι συντρόφων και συντροφισσών που πάντοτε και πάντα στήριζε και θα συνεχίζει να γονιμοποιεί τα κινήματα και τις αντιστάσεις μας. Εκείνης της δύναμης που προτάσσει ο κόσμος της κοινωνικής βάσης, μέρος του οποίου είμαστε κι εμείς, απέναντι στον ατομικισμό, τη ρουφιανιά και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Έπειτα, λοιπόν, από έναν μήνα με το γνωστό σχέδιο εντυπωσιασμού και ποινικοποίησης σε δημόσια θέα της όποιας επαναστατικής δράσης και αντίστασης της καταπιεσμένης κοινωνικής βάσης, τα τσιράκια της εξουσίας, τα ΜΜΕ, αρχίζουν να διαφημίζουν επιχείρηση της “Αντι”-τρομοκρατικής κατά την οποία εξαγγέλλεται η εξάρθρωση της “Επαναστατικής Αυτοάμυνας”, και ο Β. Σταθόπουλος συλλαμβάνεται, ενώ ο Δ. Χατζηβασιλειάδης μέχρι και τις 9 Αυγούστου 2021 βρίσκεται σε καθεστώς φυγοδικίας.
Παρά το γεγονός ότι, ενόσω ήταν φυγόδικος, ο Δ. Χατζηβασιλειάδης με επιστολή του επιβεβαιώνει ότι η “Επαναστατική Αυτοάμυνα” ήταν ανενεργή, πως ο ίδιος είχε αναλάβει να διαφυλάξει την πολιτική κληρονομιά της οργάνωσης και πως ο Β. Σταθόπουλος δεν έχει κι ούτε θα ήταν δυνατόν να έχει οποιαδήποτε σχέση με αυτήν, με μοναδικό του έγκλημα αυτό της έμπρακτης αλληλεγγύης σε έναν τραυματισμένο, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους με πρωτοστάτιδα την “Αντι”-τρομοκρατική τρέχουν να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης των δύο αναρχικών.
Έτσι, αρχίζουν να εκτυλίσσονται μπροστά μας οι κλασικές πρακτικές και μεθοδεύσεις της “Αντι”-τρομοκρατικής σε αγαστή πάντα συνεργασία με τις δικαστικές αρχές. Ένα στημένο κατηγορητήριο, βασισμένο στις πρώτες στημένες καταθέσεις ενός τρίτου συλληφθέντα για την ίδια υπόθεση, στου οποίου το σπίτι βρέθηκε και ο οπλισμός της οργάνωσης, και η αναίρεση στη συνέχεια των στημένων αυτών καταθέσεων. Και για να ξεπλύνουν αυτήν την πρώτη αποτυχία τους, δικαστικές αρχές και “Αντι”-τρομοκρατική ενεργοποίησαν αυτό που πλέον αποτελεί, και μάλλον θα αποτελέσει και στο άμεσο μέλλον, αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής, το δείγμα DNA. Ξαφνικά, εν μέσω της δικαστικής διαδικασίας εμφανίζεται ένα “μείγμα” DNA για την ενοχοποίηση του Β. Σταθόπουλου, αρχίζουν σιγά σιγά να εφευρίσκονται “στοιχεία”. Όσον αφορά τη μέθοδο σύγκρισης DNA, δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στο πόσο ως γνωστόν προβληματική είναι, αλλά θα περιοριστούμε στο να τονίσουμε τη συγκεκριμένη κατασταλτική χρήση της κατευθείαν μέσα από τα εργαστήρια πολιτικής εξόντωσης της “Αντι”-τρομοκρατικής, με πρόσφατα παραδείγματα τις υποθέσεις των 14 της Πρυτανείας ΕΜΠ, του Κώστα Κ. και του Χ. Μαντζουρίδη.
Σε μια περίοδο που η συνολική επίθεση κράτους και κεφαλαίου εντείνεται διαρκώς, με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και την καταστροφή του ΕΣΥ, την επίθεση στα εργατικά κεκτημένα, τη δολοφονική αύξηση του κόστους ζωής, την καταστολή και την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμια, την καταστροφή της φύσης, τέτοιου τύπου διώξεις εν μέσω κοινωνικής ειρήνης στοχεύουν, πέρα από την εξόντωση των ίδιων των πολιτικών υποκειμένων, στην περαιτέρω διασφάλιση της τελευταίας, σε μια γενικευμένη ανακωχή και καθυπόταξη της κοινωνικής βάσης, τρομοκρατώντας προληπτικά όποιον και όποια επιλέξει να αντισταθεί σε κράτος και κεφάλαιο.
Πέρα από όλα αυτά, εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία στη συγκεκριμένη πολιτική δίωξη είναι η εκδικητική καταδίκη του Β. Σταθόπουλου σε 19χρονη κάθειρξη. Χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, πέρα από το διάτρητο και εντελώς αναξιόπιστο “στοιχείο” του δείγματος DNA, με μοναδικό του έγκλημα την έμπρακτη αλληλεγγύη σε έναν τραυματισμένο σύντροφο. Πρόκειται, θα λέγαμε, για μια συμβολική επίθεση του κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών στις ίδιες μας τις ιδεολογικές αξίες και αρχές, σε μια προσπάθεια να τις ποινικοποιήσουν συνολικά και να προστατέψουν από την άλλη τις αρχές του κόσμου της εξουσίας, που δεν είναι άλλες από τον ατομικισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Απέναντι, λοιπόν, σε αυτήν τη συνολική επίθεση κράτους και κεφαλαίου, που πλέον κινδυνεύουν να οδηγηθούν στη φυλακή αγωνιστές και αγωνίστριες ακόμα για πράξεις πλημμεληματικού χαρακτήρα, είτε ακόμα χειρότερα επειδή έσπευσαν να βοηθήσουν έναν τραυματισμένο σύντροφο/ισσα, είναι επιτακτική ανάγκη να οργανώσουμε την ανυπακοή και τις αντιστάσεις μας, με οδηγό μας την αλληλεγγύη, και εν προκειμένω την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, ένα βασικό συγκροτητικό χαρακτηριστικό της πολιτικής και κοινωνικής μας κουλτούρας.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Β. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Δ. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ρουβίκωνας