Ποιος μπορεί να αμφιβάλει για την φύση της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» μετά τα όσα ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες; Ένας προς έναν, συστημικοί κατηγορούμενοι για ειδεχθή εγκλήματα, από την δολοφονία του Γρηγορόπουλου έως την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, κατηγορούμενοι για βιασμούς ανηλίκων και σκληρές κακοποιήσεις γυναικών αφήνονται ελεύθεροι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κράτος και οι ελίτ του, δείχνουν μια εσωτερική αλληλεγγύη που είναι αξιοζήλευτη. Ακόμα κι αν δε μπορούν να συγκαλύψουν ένα έγκλημα, όπως έκαναν με την περίπτωση του βιασμού της Γεωργίας Μπίκα από γόνους μεγαλοκαπιταλιστών, ακόμα και όταν δε μπορούν να αποφύγουν μια δικαστική καταδίκη, οι άνθρωποί τους θα αφεθούν ελεύθεροι. Στεγνά και κυνικά, χωρίς να υπολογίζουν τίποτε και μετά θα έχουν και το θράσος να ζητούν να μην κρίνονται οι αποφάσεις της δικαιοσύνης τους.
Η αλληλεγγύη ανάμεσα σε όσους είναι στην κορυφή της πυραμίδας είναι ένα πικρό μάθημα για όλη την κοινωνική βάση, αν κάτι θα έπρεπε να μιμηθεί το λαϊκό στοιχείο είναι αυτή ακριβώς η αλληλεγγύη. Για την βάση βέβαια ποτέ δεν θα ανήκει στο αξιακό της περιεχόμενο η αλληλεγγύη σε ισχυρά τέρατα σαν τον Φιλιππίδη ή τον Λιγνάδη. Αλλά για αυτούς που βρίσκονται στην μέγγενη της κρατικής καταστολής και δεν ανήκουν στις ελίτ, για αυτούς που το «αδίκημά» τους ήταν μέρος της πάλης για έναν καλύτερο κόσμο, για αυτούς που σήκωσαν ανάστημα στην εξουσία, η αλληλεγγύη είναι μονόδρομος.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Γιάννης Μιχαηλίδης. Ένας αγωνιστής της τάξης μας που επέλεξε να απαντήσει στα καθημερινά χτυπήματα και διένυσε μια πορεία αξιοπρέπειας. Ο Μιχαηλίδης έχει εκτίσει την ποινή του. Οκτώμισι ολόκληρα χρόνια. Και τώρα ζητάει, τι πιο φυσιολογικό, αφού ολοκλήρωσε την ποινή, να αποφυλακιστεί.
Δεν τον αφήνουν. Τον κρατάνε μέσα γιατί τον αποκαλούν «ύποπτο τέλεσης νέων αδικημάτων». Όσο κι αν είναι ντροπή να κάνουμε συσχετίσεις ανάμεσα σε έναν αγωνιστή και έναν παιδοβιαστή, η αλήθεια βγάζει μάτι. Με αυτό ακριβώς το επιχείρημα αποφυλακίστηκε ο Λιγνάδης, ότι δεν είναι ύποπτος νέων αδικημάτων γι’ αυτό και αφέθηκε ελεύθερος με το που καταδικάστηκε. Ο Μιχαηλίδης παραμένει φυλακή μετά την έκτιση της ποινής του γιατί για το κράτος είναι πάντοτε ύποπτος.
Ο Μιχαηλίδης έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 23 Μάη 2022. Η υγεία του βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και κάθε μέρα που περνάει γίνεται κρισιμότερη.
Θέλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο σε όλους εκεί στο κράτος, σε αυτούς που μπορεί να φαντάζονται μια θυσία για να δημιουργήσουν χάος και να γυρίσουν την πολιτική ατζέντα της κρίσης, ότι παίζουν με πολύ πιο επικίνδυνα πράγματα από την φωτιά. Αν ο Μιχαηλίδης πεθάνει ή σακατευτεί, η κυβέρνηση θα διαπιστώσει ότι η δική μας αλληλεγγύη, η αλληλεγγύη της κοινωνικής βάσης και του κόσμου του αγώνα, αυτή που δε μπορεί και δε θέλει να διατάζει δικαστικές αποφάσεις, είναι ικανή να γυρίσει τα γρανάζια της ιστορίας. Και να τα γυρίσει γρήγορα. Κι ότι κι αν μας κοστίσει -άλλωστε αν κάποιος πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα είναι ο ίδιος ο Μιχαηλίδης- το κράτος, η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» και η τάξη τους θα πάρουν το μάθημά τους.
Αυτό ήρθαμε να βροντοφωνάξουμε σήμερα εδώ. Αφήστε τον Μιχαηλίδη να βγει από την φυλακή, όπως είναι το σωστό με τους δικούς σας νόμους. Και καλούμε όλη τη βάση και τον κόσμο του αγώνα να δείξει την αλληλεγγύη του, κι όπως βρυχάται από αηδία για την απελευθέρωση των παιδοβιαστών κολαούζων της εξουσίας, ακόμα περισσότερο να βρυχηθεί για ένα άνθρωπο της τάξης μας, που πάλεψε για τα συμφέροντα όλων, που έκατσε κοντά μια δεκαετία φυλακή και τώρα παίζει την ζωή του στο ζάρι.
Ρουβίκωνας
