Στην αρένα της αστικής δικαιοσύνης μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει ότι οι νόμοι που διέπουν το ελληνικό κράτος είναι ξεκάθαρα ταξικοί και να παρατηρήσει έναν συνεχή αγώνα που θα καταφέρει να αλλοιώσει και να διαστρεβλώσει κάθε έννοια αξιών και ηθικής για ένα δικαστικό αποτέλεσμα.
Σε αυτόν τον βούρκο κανείς δεν έχει διαπρέψει περισσότερο από τον Α. Κούγια, ένα όνομα πλέον συνώνυμο με κάθε μορφή πολιτικής και αξιακής αλητείας, που το άκουσμά του αρκεί για να προϊδεάσει την κοινή γνώμη για την πραγματικότητα των υποθέσεων του.
Ένα όνομα και μια προσωπικότητα που συστηματικά η παρουσία του εντός μιας δικαστικής αίθουσας αποτελεί κακοποίηση προς τους μάρτυρες, τους αντιδίκους, ακόμη και το παρευρισκόμενο κοινό. Μια κακοποίηση κατά συρροή που δεν τελείωσε εκεί, αφού πρόσφατα διαπόμπευσε τα θύματα και τους μάρτυρες προς ελεύθερη κατανάλωση από τους κανιβαλιστικούς κομματικούς και δημοσιογραφικούς μηχανισμούς.
Κάθε στιγμή αγόρευσής του και κάθε πράξη του δεν αφήνει αμφιβολία πως ο Α. Κούγιας είναι η πιο ατόφια μορφή της αστικής δικαιοσύνης. Χωρίς περιτυλίγματα, χωρίς ενδοιασμούς, μόνο η γυμνή πραγματικότητα: αστική τάξη εναντίον της κοινωνίας, εναντίον όλων.
Ξεχνούν όμως πως και η κοινωνία έχει δόντια.
Οι βιαστές θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι μόνο στα σπίτια τους.
Καμία ειρήνη με βιαστές
Καμιά γαλήνη με εξουσιαστές
Καμία αποδοχή του καθεστώτος συγκάλυψης
Φεμινιστικός Τομέας Ρουβίκωνα
