Μοτοπορεία στο Κολωνάκι για την “ακρίβεια”

Παρασκευή, 14 Οκτωβρίου, 2022

Δεκάδες μηχανάκια πραγματοποίησαν μοτοπορεία στο Κολωνάκι περνώντας από κεντρικούς δρόμους της περιοχής όπως και από την Βρετανική πρεσβεία, το σπίτι του Βρετανού πρέσβη, την Γερμανική πρεσβεία, το σπίτι του πρέσβη της Αργεντινής και την πρεσβεία του Μαυροβουνίου.

Ερωτήσεις και απαντήσεις για την ακρίβεια.

  1. Τι είναι η ακρίβεια.

Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι «ακρίβεια» είναι γενικά να αυξάνονται οι τιμές. Αυτό λέγεται πληθωρισμός. Ακρίβεια είναι κι όταν οι τιμές μένουν ίδιες, αλλά μειώνονται τα διαθέσιμα χρήματά μας. Ακρίβεια δηλαδή είναι το πόσες ανάγκες μας μπορούμε να καλύψουμε με τα εισοδήματα που διαθέτουμε.

  1. Πότε άρχισε η ακρίβεια;

Στην περίοδο που ζούμε το πρόβλημα αρχίζει από τα μνημόνια. Πάντα τα εισοδήματα των φτωχών οριακά έφταναν για να καλύψουν τις ανάγκες τους, αλλά από το 2010 το πρόβλημα έγινε χειρότερο. Όχι γιατί ανέβηκαν οι τιμές, αλλά γιατί μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις. Σήμερα οι μισθοί και οι συντάξεις είναι θεωρητικά σε σταθερό επίπεδο, αλλά οι τιμές των προϊόντων καλπάζουν. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Γινόμαστε φτωχότεροι, όλο και περισσότερες ανάγκες μας δε μπορούν να καλυφθούν.

  1. Τι συνέπειες έχει η ακρίβεια;

Άμα είσαι πλούσιος καμία. Αν παίρνεις έναν μισθό δεκαπέντε χιλιάρικα το μήνα ως ευρωβουλευτής ή οκτώ χιλιάρικα ως βουλευτής, ακόμα και τρία το μήνα ως μετακλητό κομματόσκυλο σε πολιτικό γραφείο ή ως πουλημένος δημοσιογράφος σε κανάλι, ούτε που θα προσέξεις πόσο ανέβηκε η τιμή στον καφέ. Αν παίρνεις επτακόσια ευρώ τον μήνα όμως, το πράγμα αλλάζει. Εδώ και δώδεκα χρόνια κόβουμε συνήθειες. Για τον εργάτη, για τον φτωχό, πάνε χρόνια που ξέχασε πως είναι να έχει κεντρική θέρμανση η πολυκατοικία. Πως είναι να τρως έξω με την οικογένειά σου κάθε Σάββατο. Πως είναι να παραγγέλνεις δεύτερο γύρο ποτά σε ένα μπαρ. Πως είναι να αλλάζεις αυτοκίνητο όταν το προηγούμενο έχει γίνει χρέπι. Πως είναι να ανακαινίζεις το σπίτι που μένεις. Να λες στο βενζινάδικο

«γέμισέ το» όταν πας το όχημά σου. Από τους προλετάριους που κάποτε μπορούσαν να πάνε δεκαπέντε μέρες διακοπές, φέτος λίγοι και τυχεροί απέδρασαν για τρεις-τέσσερις μέρες. Φτάσαμε στο σημείο να είναι πολυτέλεια ο καφές απ’ έξω και η τυρόπιτα το πρωί στη δουλειά. Φτάσαμε στο σημείο να ζούμε χειρότερα από τους γονείς μας.

  1. Που μας οδηγεί η ακρίβεια;

Έχουμε φτάσει στο σημείο που απειλούνται ανάγκες επιβίωσης. Τα χρήματα δε φτάνουν για να εξασφαλίσουμε κατοικία. Δε φτάνουν για να έχουμε φωτισμό. Για να κινήσουμε και να κάνουμε ένα σέρβις στο αυτοκίνητο. Για να στείλουμε τα παιδιά σε μια ξένη γλώσσα. Δε φτάνουν για να ανάψουμε μια σόμπα το χειμώνα όταν τα καλοριφέρ είναι παγωμένα. Και λίγο λίγο αρχίζουμε να μη μπορούμε να αγοράσουμε τα απαραίτητα τρόφιμα ή να πληρώσουμε τη συμμετοχή στα φάρμακα και την περίθαλψη. Ποιος θα πίστευε πριν δεκαπέντε χρόνια ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο; Όσοι λέγαμε τι έρχεται μας έλεγαν καταστροφολόγους.

Εξαθλιωνόμαστε. Δεν κινδυνεύει πια η «καλοπέρασή» μας, αλλά η ίδια μας η ζωή και η ζωή των παιδιών μας. Ας αναρωτηθεί ο καθένας και η καθεμιά, αν προϊόντα, υπηρεσίες, νοίκια κλπ αυξηθούν άλλο τόσο το επόμενο εξάμηνο πώς θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα;

  1. Ποιος ωφελείται από την ακρίβεια;

Οι καπιταλιστές ωφελούνται. Συγκεκριμένοι κλάδοι βλέπουν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται. Οι εταιρείες ηλεκτρικού και ενέργειας, οι εφοπλιστές, οι χοντρέμποροι τροφίμων, οι μεταφορικές. Όλοι όσοι μας πουλάνε κάτι που δε μπορούμε να κόψουμε ζουν μέρες ευτυχίας. Αλλά και το κράτος ωφελείται. Όσο μεγαλύτερες οι τιμές, τόσο μεγαλύτεροι οι έμμεσοι φόροι που είναι ποσοστό τους. Ο πληθωρισμός ροκανίζει τα εισοδήματά μας, ροκανίζει όμως και το δημόσιο χρέος κι έτσι οι κυβερνήσεις επιστρέφουν στα κόλπα που έκαναν πριν την είσοδο στο ευρώ με τις υποτιμήσεις νομισμάτων. Η υπόσχεση ότι Ευρώπη και Ευρώ θα μας έσωζαν από τον πληθωρισμό (και για μια εικοσαετία φάνηκε να το πετυχαίνουν) καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

  1. Ποιος φταίει για την ακρίβεια;

Μα φυσικά αυτοί που ωφελούνται. Κράτος και καπιταλιστές. Σίγουρα ο πόλεμος και η οικονομική κρίση παίζουν έναν ρόλο. Ο ρόλος αυτός είναι μικρός στην άνοδο των τιμών στο ράφι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η τελική τιμή ενός προϊόντος λίγο επηρεάζεται από την αρχική τιμή. Σε αυτήν μπαίνουν μια σειρά καπέλα, το ένα μετά το άλλο. Στην τιμή που έχουν πχ τα μακαρόνια υπάρχει το κέρδος της εταιρείας, το κέρδος του σούπερ μάρκετ, το κέρδος των χοντρεμπόρων, τα επιτόκια των τραπεζών, οι κρατικοί φόροι. Την ίδια στιγμή το κόστος εργασίας για όλους αυτούς που εισπράττουν τα καπέλα έχει μειωθεί. Λίγοι εργαζόμενοι είναι πάνω από τον βασικό μισθό, κανείς δεν παίρνει υπερωρίες, πολλοί είναι μέχρι και ανασφάλιστοι, αρκετοί δεν παίρνουν καν δώρα. Ακόμα και οι κρατικοί φόροι έχουν μειωθεί για τους μεγάλους καρχαρίες. Όσο για το κράτος, αντί να παρέμβει για να πάψει το όργιο κερδοσκοπίας, συνεχίζει να ταΐζει τους καπιταλιστές με δώρα και απαλλαγές. Και να πετάει σε εμάς ψίχουλα.

  1. Θα βοηθήσουν τα επιδόματα που μας υπόσχονται;

Όχι. Η πολιτική επιδομάτων, εκτός από εξευτελισμός με το κράτος σε ρόλο γαλαντόμου άρχοντα και εμάς σε ρόλο ζήτουλα, θα κάνει το πρόβλημα χειρότερο. Δίνοντάς μας «χρήμα» (για όσους τελικά το πάρουν αφού ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, όπως πχ οι άνεργοι, μένει απ’ έξω) ανοίγουν ένα νέο κύκλο αυξήσεων. Τα αφεντικά γνωρίζουν για αυτό το χρήμα και θα τρέξουν να το «μαζέψουν» αυξάνοντας κι άλλο τις τιμές. Και μην ξεχνάμε πως αυτό το χρήμα δεν τρυγήθηκε από λεφτόδεντρα, αλλά είναι δικό μας χρήμα, μαζεμένο κυρίως από τους έμμεσους φόρους και τον ΦΠΑ που πληρώνουμε όποτε αγοράζουμε το οτιδήποτε. Όσο μικρό κι αν είναι το ποσοστό φόρων μας που μας επιστρέφουν σε σχέση με το χρήμα μας που δίνουν απευθείας σε αφεντικά δείχνει να είναι ανακούφιση. Μην το ξεχνάμε, πρόκειται για ένα δηλητηριασμένο «δώρο».

  1. Και τι πρέπει να κάνουμε;

Τα ψέματα τελειώνουν. Αν δεν τους βάλουμε το μαχαίρι στο λαιμό, αν δεν τους κάνουμε να τους λούσει κρύος ιδρώτας για το μέλλον τους, η δυστυχία που έρχεται είναι η δυστυχία που έζησαν οι παππούδες μας. Πρέπει να τρομοκρατήσουμε κράτος και αφεντικά. Πρέπει να φοβηθούν ώστε να υποχρεωθούν να συμμαζευτούν. Οι τιμές θα συγκρατηθούν μόνο με μείωση των κερδών των επιχειρήσεων. Τα νοίκια μπορούν να πέσουν με το να διατεθούν τα άπειρα κλειστά ακίνητα που χρησιμοποιούνται ως επενδυτικά εργαλεία. Πρέπει να μπει φρένο στο Airbnb, ακόμα και να αρχίσει ένα μαζικό πρόγραμμα εργατικών κατοικιών. Πώς να έχουμε φτηνότερο ρεύμα όταν η τιμή του καθορίζεται σε ένα χρηματιστηριακό καζίνο; Πρέπει να πάψουν, αλλά και να αντιστραφούν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Ας δούμε τα έξτρα δις που βγάζουν σήμερα οι Λάτσηδες, οι Βαρδινογιάννηδες, οι Μαρινάκηδες. Είναι κλεμμένα από εμάς αυτά τα δις.

Δεν είναι μόνο οι τιμές το θέμα. Χρειαζόμαστε αύξηση μισθών και συντάξεων πάνω από τον πληθωρισμό κι όχι κοροϊδίες του 5%. Χρειαζόμαστε δουλειές με πλήρη ασφάλιση με τα δώρα και τις υπερωρίες μας.

Ακόμα κι αυτά που προτείνουμε ξέρουμε ότι δε θα φτάσουν. Το πρόβλημα είναι στο ίδιο το σύστημα που ζούμε και αργά ή γρήγορα θα το βρούμε μπροστά μας. Αυτή την ώρα όμως το θέμα είναι η επιβίωση. Η επιβίωσή αυτή δε θα μας χαριστεί. Πρέπει να την κερδίσουμε.

Πρέπει να οργανωθούμε και να παλέψουμε. Χρειαζόμαστε μαζικές και επίμονες διαδηλώσεις. Χρειαζόμαστε απεργίες διαρκείας. Χρειαζόμαστε αλληλεγγύη στη βάση και στήριξη αναμεταξύ μας, των πιο αδύνατων. Αλλά πάνω από όλα χρειαζόμαστε οργάνωση ώστε η μάχη να δοθεί συγκροτημένα και με προοπτική.

Ο Ρουβίκωνας είναι εδώ και καλεί άπαντες, από τους προλετάριους, τους φτωχούς, τους αδικημένους να γίνουν μέλη του. Έχουμε σχέδιο μάχης, έχουμε αποφασιστικότητα, και δεν υπάρχει τρόπος να μας αγοράσουν γιατί ούτε ψήφους, ούτε θέσεις, ούτε καριέρα ψάχνουμε στον αγώνα. Είμαστε προλετάριοι και καλούμε τους δικούς μας, την τάξη μας όχι να ψηφίσει, όχι να εμπιστευτεί κόμματα και αντιπολιτεύσεις, όχι να ελπίσει στο κράτος, αλλά να του επιτεθεί και να το βάλει στη γωνία.

Ο αγώνας πια δεν είναι επιλογή. Είναι ανάγκη επιβίωσης. Ο φόβος είναι επιλογή και πρέπει να πάψουμε να την κάνουμε.

Ρουβίκωνας

Τελευταία άρθρα

Τελευταία Άρθρα

Αρθρα ανά μήνα

ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΑ ΜΗΝΑ