Πίσω από την καλά φυλαγμένη κλειδαρότρυπα της αγνής ελληνικής χριστιανικής οικογένειας, οι νοικοκυραίοι, οι τίμιοι οικογενειάρχες, νομιμόφρονες πολίτες, πρότυπο για την κοινωνία, βγάζουν το φωτοστέφανο. Δείχνουν ποιοι πραγματικά είναι.
Ο Μίχος πήγαινε στην εκκλησία κάθε Κυριακή. Διατηρούσε ένα μίνι μάρκετ στη γειτονιά. Ήταν ένας τυπικός οικογενειάρχης και φανατικός πατριώτης. Χωμένος στο βαθύ κράτος της Νεας Δημοκρατίας. Παρατρεχάμενος υπουργών και πρώτο βιολί στη τοπική οργάνωση στον Κολωνό. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είναι το υπόδειγμα πολίτη που ευαγγελίζονται κατά κύριο λόγο οι φασίστες.
Η ιστορία γνωστή. Δεν θα γίνει ακόμα μια αναφορά σε καταστάσεις που έχουν προκαλέσει, και ακόμα προκαλούν, πόνο και εφιάλτες σε ένα μικρό παιδί. Δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε λέξεις που θα φέρουν τραυματικές εικόνες σε ένα αθώο μυαλό. Ο δικός μας ρόλος είναι διαφορετικός.
Έχουμε χρέος ως οργάνωση που οραματιζόμαστε μια διαφορετική κοινωνία, να κάνουμε αυτή την προσπάθεια που μας επιτρέπει η δύναμή μας, ώστε να διαφυλάξουμε πως δεν θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Σε κανένα άλλο παιδί, αγόρι ή κορίτσι, σε καμία άλλη γυναίκα.
Γι’ αυτό και σήμερα αποφασίσαμε να παρέμβουμε στον οίκο ανοχής της ντροπής. Το κολαστήριο από το οποίο θησαύριζε ο Μίχος και το οργανωμένο εγκλημα από πίσω του. Χάρη στη σεξουαλική εκμετάλλευση, στη προσβολή της ίδιας της ζωής, ενός 12χρονου κοριτσιού.
Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να λειτουργεί ακόμα αυτός ο οίκος ανοχής, αφού η κυβέρνηση δεν έκανε καμία κίνηση ώστε να μπει λουκέτο μια και καλή. Αυτό το μέρος να κλείσει ώστε μη γίνει ποτέ ξανά τόπος κακοποίησης ανηλίκων. Να μη ζήσει ποτέ ξανά κανένας άνθρωπος, μικρός ή μεγάλος, δίχως τη θέλησή του, αυτή τη φρίκη.
Ρουβίκωνας
