Στις 28/3/2023, κατέρρευσε τμήμα της οροφής σε κοιτώνα γιατρών της Παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου «ΕΛΠΙΣ». Την ίδια μέρα στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Πατρών , λόγω βροχόπτωσης, ξανά υποχώρησε τμήμα της οροφής αυτή τη φορά σε χώρο αναμονής επισκεπτών. Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπήρχαν άνθρωποι απο κάτω τη δεδομένη στιγμή. Σαν να λέμε, ζούμε απο τύχη. Οπως ακριβώς και με κάθε «δυστύχημα» είτε αυτό είχε ανθρώπινα θύματα είτε όχι, οι κακοτεχνίες είχαν επισημανθεί. Το σωματείο εργαζομένων ΕΛΠΙΣ είχε ειδοποιήσει τη διοίκηση για κακοσυντηρημένες κεραμοσκεπές συγκεκριμένων κτιρίων στο νοσοκομείο, καθώς και για την απουσία ηλεκτρολόγων και τεχνικών. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για τήρηση πολύ βασικών αναγκών που έχουν να κάνουν με την ασφαλή λειτουργία ενός κτιρίου που στεγάζει ανθρώπους, ασθενείς και εργαζόμενους, τη λειτουργία ενός νοσοκομείου.
Η περικοπή των κονδυλίων στην υγεία δεν συνεπάγεται μόνο υποστελέχωση απο γιατρούς και νοσηλευτές ή ελλειψεις σε αναλώσιμα, αλλα και ελλιπή συντήρηση των κτιριακών υποδομών. Η πολιτική ιδιωτικοποίησης και διάλυσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των δομών του είναι και θα είναι μέσα στις βασικές επιδιώξεις της κυβέρνησης. Το «Νέο ΕΣΥ» που διαφημίζει ο Μητσοτάκης έως τώρα μεταφράζεται σε τραγικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό, λουκέτα σε μικρές υγειονομικές μονάδες, συγχωνεύσεις κλινικών και τμημάτων, ελλείψεις σε κλίνες, ράντζα σε διαδρόμους, μετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ. Με τους υγειονομικούς εξαντλημένους και κακοπληρωμένους να προσπαθούν να μπαλώσουν τρύπες σε απομακρυσμένες μονάδες, να αγωνίζονται καθημερινά εκτεθειμένοι σε άμεσους κινδύνους να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Η χρόνια υποχρηματοδότηση εχει ως στόχο να στρέψει ένα κομμάτι της κοινωνίας προς ιδιώτες επιχειρηματίες της υγείας. Ο τελικός σκοπός είναι να μετατραπεί ένα δημόσιο αγαθό σε πανάκριβο προιόν στο οποίο πραγματική πρόσβαση θα έχουν μόνο μερικοί. Για εμάς τους υπόλοιπους, τους πολλούς, που πληρώνουμε αιματηρά το κράτος για να έχουμε πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, έχει ψευδοροφές που καταρρέουν, απέραντες λίστες αναμονής, κλείσιμο κλινικών, αγωνία και ταλαιπωρία. Οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά τις κυβερνήσεις που διαδοχικά υποβαθμίζουν το ΕΣΥ και τις διοικήσεις των νοσοκομείων που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές. Στρώνουν το δρόμο στους επιχειρηματικούς ομίλους, σε βάρος των εργαζόμενων υγειονομικών, των ασθενών, της κοινωνίας.
Η ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Ρουβίκωνας
