Παρέμβαση στο δημαρχείο Λαυρίου ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στους Κούρδους πρόσφυγες και ως μια πρώτη απάντηση στην χτεσινή εκκένωση του καμπ των Κούρδων προσφύγων.
Η χθεσινή εκκένωση του κέντρου φιλοξενίας Κούρδων προσφύγων δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν διάφορες πιέσεις τόσο από τον Δήμο Λαυρίου, όσο και από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, με απώτερο στόχο την εκκένωση και το κλείσιμο της δομής, όπως και έγινε. Ήδη από το 2016 η δομή είχε πάψει να θεωρείται νόμιμη, ενώ το 2017 αποχώρησε και το κλιμάκιο του Ερυθρού Σταυρού από κει. Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως η δομή αφέθηκε στο έλεός της, αφού σταμάτησε να χρηματοδοτείται, και διατηρήθηκε ζωντανή με νύχια και με δόντια μέσα από τις προσπάθειες των ίδιων των προσφύγων, σε ένα αυτοργανωμένο πλαίσιο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε δώσει δείγματα γραφής όσον αφορά το ζήτημα των Κούρδων ήδη από πέρσι, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός μετά τη λήξη της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη έκανε αναφορά σε δίκαιες αντιδράσεις του τουρκικού κράτους για την ύπαρξη “τρομοκρατικών θυλάκων” στην Ευρώπη, εννοώντας προφανώς τις κουρδικές οργανώσεις και το κίνημα απελευθέρωσης στη Μέση Ανατολή.
Πρόκειται για μια σαφή υποχώρηση του ελληνικού κράτους προς τα συμφέροντα του τουρκικού μπλοκ εξουσίας, για μία κίνηση που ρίχνει λάδι στη φωτιά του τουρκικού εθνικισμού. Μιας και τα τελευταία χρόνια, η προσφυγική δομή βρίσκεται διαρκώς στην ημερήσια διάταξη των τουρκικών καθεστωτικών μίντια, με το κλείσιμό της να αποτελεί πάγιο αίτημα της κυβέρνησης Ερντογάν προς την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση.
Και το δώρο αυτό δεν το έκανε κάποια “αριστερή” κυβέρνηση, αλλά μια δεξιά. Οι υπερπατριώτες της δεξιάς και οι υποτιθέμενοι υπερασπιστές του έθνους (!).
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, λοιπόν, ούτε έναν μήνα μετά το έγκλημα στην Πύλο, επιλέγει να δείξει τις προθέσεις της βάζοντας στο στόχαστρο ξανά τους πρόσφυγες. Και μάλιστα, μια δομή που υπάρχει από το 1946, και δέχεται μαζικά πρόσφυγες από τη δεκαετία του ’80.
Μια επίθεση που έγινε 6 μέρες πριν από την επόμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, ούτως ώστε η ελληνική αποστολή να έχει κάτι να επιδείξει στους συμμάχους της.
Βάσει αυτών, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως, πέρα από το αντιμεταναστευτικό μένος αυτής της κυβέρνησης, η κίνηση αυτή αποτελεί πιθανότατα μια παραχώρηση από πλευράς ελληνικού κράτους στο πλαίσιο διακρατικών συμφωνιών κάτω από το τραπέζι τόσο εντός του ΝΑΤΟ, όσο και προς το ίδιο το τουρκικό κράτος.
Ήμασταν, είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με κάθε δυνατό μέσο προς τον κουρδικό λαό.
ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΥΡΔΙΣΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ
Ρουβίκωνας
