Είναι μερικές περιπτώσεις που μια σειρά ασχήμιες του κόσμου της εξουσίας συναντιούνται δημιουργώντας ένα μοναδικό χαρμάνι αθλιότητας. O κ. Δουζένης, πανεπιστημιακός και διευθυντής της Β’ Ψυχιατρικής Κλινικής του νοσοκομείου «Αττικόν» είναι μια τέτοια. Ο γιατρός αυτός εδώ και έξι χρόνια με προεδρικό διάταγμα ανέλαβε χρέη επόπτη του Ψυχιατρικού Τμήματος των φυλακών Κορυδαλλού.
Ας ξεκινήσουμε με αυτό.
Ένα ιστορικό «μαγαζί» καταστολής, βασανιστηρίων αλλά και νομότυπη πύλη αποφυλάκισης για όσους έχουν την οικονομική και πολιτική δύναμη να αγοράσουν την ελευθερία. Εκεί καταλήγουν τα ανθρώπινα ναυάγια των φυλακών, για να περιφέρονται χαπακωμένοι στους διαδρόμους χωρίς αίσθηση τόπου και χρόνου. Από εκεί περνάνε και οι επώνυμοι, αυτοί οι ελάχιστοι καρχαρίες που το «παράκαναν» και η επίσημη δικαιοσύνη δεν μπόρεσε να τους κρατήσει έξω από τα σίδερα. Για αυτούς το ψυχιατρείο είναι ο ενδιάμεσος σταθμός πριν το σπίτι τους. Το ψυχιατρείο του Κορυδαλλού είναι ένας παράδεισος για αρχιφύλακες, διευθυντές φυλακών αλλά και γιατρούς εδώ και δεκαετίες. Απόλυτη εξουσία, απόλυτος έλεγχος των κρατουμένων, μπόλικο μαύρο χρήμα. Ποιος ξεχνάει την –διδακτική – περίπτωση του αείμνηστου Μαράτου;
Σε αυτό το περιβάλλον ο Δουζένης βρήκε ένα ταιριαστό συμπλήρωμα της καριέρας του.
Ολοι ξέρουμε ότι οι επώνυμοι και οι ισχυροί έχουν το δικό τους «επιστημονικό προσωπικό». Δικηγόροι, επικοινωνιολόγοι, δημοσιογράφοι και φυσικά γιατροί. Οι άνθρωποι των ισχυρών είναι πάντα εκεί, καλοπληρωμένοι για να αντιμετωπίσουν κάθε πρόβλημα των χορηγών τους, νόμιμα ή παράνομα. Ο Δουζένης είναι το κλασσικό ψυχιατρικό πλυντήριο για πλούσιους που «ατύχησαν» ή το «παράκαναν». Εχει ανακατευτεί στο πλευρό του κατηγορούμενου Γιανουσάκη για το NOOR1, το καράβι με τον έναν τόνο ηρωίνη, έχει βγάλει γνωματεύσεις ψυχικής ασθένειας για την Βίκυ Σταμάτη και άλλους κατηγορούμενους του κύκλου Τσοχατζόπουλου και πρόσφατα βεβαίωσε ψυχική νόσο στον καπιταλιστή Φλώρο που έφαγε εκατοντάδες εκατομμύρια από αθώους πολίτες σε μια πρώτη δημόσια επίδειξη του τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση της ενέργειας… Ο φλώρος αποφυλακίστηκε…
Είναι σε όλους γνωστό πόσο ευαίσθητοι είναι οι «επώνυμοι» σε διαφόρων τύπων ανίατες ασθενείς ή ψυχιατρικά προβλήματα. Βλέπουμε πως αποφυλακίζονται ο ένας μετά τον άλλον. Εχει ακούσει κανείς περίπτωση φτωχού ανθρώπου που παρανόμησε να αποφυλακίζεται τόσο χαλαρά; Εχει ακούσει κανείς κατηγορούμενο για πολιτικό αδίκημα να γυρίζει σπίτι του με μερικές γνωματεύσεις;
Ας μην κοροιδευόμαστε.
Η αστική δικαιοσύνη είναι μια απάτη. Κερδισμένοι αυτής της απάτης είναι οι ισχυροί, αυτοί που φτιάχνουν άλλωστε τους νόμους με τους οποίους δικάζει και αποφασίζει η αστική δικαιοσύνη. Ο Δουζένης είναι μέλος του βοηθητικού προσωπικού των ισχυρών, μέλος του μηχανισμού ατιμωρισίας τους. Ενας μηχανισμός, που όπως είναι φυσιολογικό έχει τα πλοκάμια του μέσα στις φυλακές. Εμείς είμαστε στην κοινωνική βάση. Είμαστε εχθροί του κάθε Φλώρου, εχθροί του μηχανισμού που τον στηρίζει (είτε πρόκειται για δικηγόρους του όπως ο Βορίδης είτε για ψυχιάτρους όπως ο Δουζένης) και θεωρούμε, καθήκον μας να τους πολεμάμε και να τους ξεμπροστιάζουμε. Αυτό ήρθαμε να κάνουμε και αυτή τη φορά. Να πολεμήσουμε και να ξεμπροστιάσουμε έναν συστημικό κολαούζο, ένα χρήσιμο εργαλείο των ανθρώπων της εξουσίας.
Τέλος να πουμε κάτι ακόμα. Η ακροδεξιά θα προσπαθήσει να καλύψει αυτή την απάτη πετώντας την μπάλα στην εξέδρα και λέγοντας ότι για την αποφυλάκιση Φλώρου φταίει ο «νόμος Παρασκευόπουλου». Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: «Νόμος Παρασκευόπουλου» δεν υπάρχει. Υπάρχει η υποχώρηση του κράτους σε σκληρούς αγώνες των κρατουμένων. Φτωχών και αδύναμων κρατουμένων που δεν έχουν ούτε Βορίδη δικηγόρο, ούτε Δουζένη ψυχίατρο, και που με το αίμα τους κέρδισαν μερικά αυτονόητα ψήγματα δικαιοσύνης. Ασφαλώς θα χρησιμοποιήσουν κάθε νόμο οι ισχυροί. Αλλά πάντα οι νόμοι είναι φτιαγμένοι στα μέτρα τους. Δεκαετίες τώρα οι ισχυροί πάντα αποφυλακίζονται, όμορφα και χαλαρά, το ποιον νόμο χρησιμοποιούν είναι τελικά αδιάφορο…
Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας