«Εγώ βιασμό σε αυτή τη δικογραφία δεν είδα… Βιασμό με στηθόδεσμο δεν μπορώ να φανταστώ… Εγώ πιστεύω τον Μανώλη. Όλες οι φίλες της αναφέρουν τα ναρκωτικά. Όταν είσαι γυμνός και υπό επήρεια, όλα τα συμπλέγματα που είχες βγαίνουν στην επιφάνεια. Και παίρνω τη θέση του ψυχολόγου… Το γιατί δεν έχει η Ελένη σύντροφο, λέει ο Μανώλης. Όχι δε μου άρεσε η Ελένη, συγγνώμη κιολας κύριε Γιάννη. Ήταν σαν παρανοϊκή, λέει για την Ελένη… Ψυχική υγεία υπάρχει όταν υπάρχει μακροχρόνια σχέση… Για ένα τρίο πήγαμε και κλείσαμε τρία σπίτια, είπε ο Μανώλης… Μπράβο Μανώλη αν όντως τη χάιδευες. Μπράβο, πάντα να χαϊδεύεις τις γυναίκες. Η θέση μου είναι ότι ο Μανώλης λυπάται που δεν μπορεί να τη σώσει.»
(Απόσπασμα της αγόρευσης του συνηγόρου υπεράσπισης του Μανώλη Κούκουρα)
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι για αρχή. Ο «ιερός θεσμός του συνηγόρου υπεράσπισης» είναι ότι ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη και έχει δικαίωμα υπεράσπισης. Δεν θα μπούμε σε κάποιου είδους αμφισβήτησης και κριτικής αυτού. Στη συγκεκριμένη δίκη, από τη στιγμή που οι συνήγοροι υπεράσπισης μπήκαν στην υπόθεση, άρχισαν τα ψέματα και τα σενάρια για τη συσκότιση της αλήθειας. Η παραποίηση και η συσκότιση της αλήθειας αποτελεί παράβαση καθήκοντος, και δεν υπάρχει κανένα «επαγγελματικό» άλλοθι για κάτι τέτοιο.
Το να λέει ο συνήγορος υπεράσπισης ότι η Ελένη Τοπαλούδη ήταν ψυχοπαθής γιατί δεν είχε μόνιμη σχέση, θα έπρεπε να τον καθιστά απόβλητο από το σώμα των δικηγόρων. Δουλειά ενός δικηγόρου δεν είναι να σπιλώνει τη μνήμη μιας βιασμένης και δολοφονημένης γυναίκας. Δουλειά ενός δικηγόρου δεν είναι να χρησιμοποιεί προσωπικά δεδομένα, για να χτίσει το, τόσο στερεοτυπικό πλέον στην πατριαρχική κοινωνία, προφίλ της γυναίκας που, εντάξει, κάπου θα έφταιγε κι αυτή, κάτι θα ήθελε, κάτι θα αποζητούσε.
Δουλειά ενός δικηγόρου δεν είναι να αναφέρει ότι δεν μπορεί να φανταστεί “βιασμό με στηθόδεσμο”. Δουλειά ενός δικηγόρου δεν είναι να μετατρέπει έναν ομαδικό βιασμό σε συναινετική ερωτική πράξη, προσπαθώντας να κατηγορήσει το θύμα παρουσιάζοντάς το ότι συναίνεσε.
Ο Χάρης Αμπράζης και ο Σωτήρης Αβδελίδης, συνήγοροι υπεράσπισης του Μανώλη Κούκουρα που μαζί με τον Αλέξανδρο Λουτσάι καταδικάστηκαν για τον ομαδικό βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, παρέβησαν κάθε έννοια δεοντολογίας και καθήκοντος.
Με το απύθμενο και προκλητικό θράσος τους, ουσιαστικά χρησιμοποίησαν το ίδιο σεξιστικό δηλητήριο που διάφοροι ξερνούσαν από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισης της Ελένης Τοπαλούδη, πριν καν διαπιστωθεί ο βιασμός και η δολοφονία της, και που, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, είχε στόχο να αντιστρέψει τον ρόλο θύματος και θύτη και να μειώσει, να κανιβαλίσει, να σπιλώσει το θύμα.
Από την πλευρά μας, δεν είμαστε διατεθειμένες/οι να αφήσουμε κανένα παράθυρο ανοιχτό στον μισογυνισμό, δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω απέναντι στον βαθιά ριζωμένο σεξιστικό οχετό.
Στεκόμαστε απέναντι σε όσους επιδιώκουν να αμαυρώσουν τον χαρακτήρα και τη μνήμη των βιασμένων και δολοφονημένων γυναικείων σωμάτων, απέναντι σε όλους αυτούς που με κάθε τρόπο και μέσο, παραβιάζουν και δολοφονούν για δεύτερη φορά το σώμα και την προσωπικότητα μιας γυναίκας.
Για τους λόγους αυτούς, αποφασίσαμε να παρέμβουμε στο γραφείο του δικηγόρου Σωτήρη Αβδελίδη, στην οδό Κόνιαρη 68 στους Αμπελόκηπους, καθιστώντας του σαφές ότι θα είμαστε απέναντι σε κάθε διεφθαρμένο σεξιστικό σκουπίδι.
[arve url=”https://athens.indymedia.org/media/upload/2020/07/10/Dikigoros.mp4″ /]