Ο λογιστής-οικονομικός διευθυντής και μέτοχος της συγκεκριμένης κλινικής Τριανταφυλλόπουλος Λάμπρος παρενοχλεί σεξουαλικά και κατ’ εξακολούθηση πολλές κοπέλες εργαζόμενες της κλινικής εκμεταλλευόμενος την θέση ισχύος του. Τα περιστατικά είναι πολλά και χυδαία και έχουν πάντα την υπογραφή της ψυχολογικής εξουθένωσης των θυμάτων. Από παρακολούθησή τους κάτω από τα σπίτια τους αργά τη νύχτα, κλήσεις στα προσωπικά τους τηλέφωνα εκτός ωραρίου εργασίας, ερωτήσεις σεξουαλικού περιεχομένου και υπονοούμενα, εξαναγκασμό των θυμάτων για υπογραφές των συμβάσεων εργασίας στο σπίτι του αντί εντός κλινικής, σωματικές παρεμβάσεις, εργασιακό bullying και άλλα.
Τα θύματα έχουν μιλήσει στον διευθυντή της κλινικής Φυτιλά Θεόδωρο ο οποίος όχι μόνο αδρανεί στα παραπάνω αλλά ακολουθεί την κλασσική πατριαρχική τακτική ενοχοποίησης των θυμάτων και την πλήρη αναλγησία και ξέπλυμα όσον αφορά τον θύτη. Η δικαιολογία που ακούγεται συχνά είναι: “δικηγόρο και λογιστή δεν απολύεις”. (Γιατί άραγε;)
Ο Τριανταφυλλόπουλος είναι επίσης υπεύθυνος και για τις προσλήψεις νέου προσωπικού της κλινικής οι οποίες -όλως τυχαίως- είναι όλες νέες και εμφανίσιμες καθώς φαίνεται να απορρίπτει υποψήφιες εργαζόμενες με περισσότερα εργασιακά προσόντα καθώς το κριτήριο πρόσληψης είναι να καλύπτονται τα γούστα του.
Το εν λόγω άτομο φυσικά ως οικονομικός διευθυντής και υπεύθυνος πληρωμών φροντίζει (και το παραδέχεται πολλές φορές) να μην πληρώνει ποτέ το προσωπικό της κλινικής στην ώρα του και σωστά, για να εξαναγκάζει τους εργαζόμενους να τον παρακαλάνε για τα χρωστούμενά τους ώστε να ικανοποιεί τον αρρωστημένο ψυχισμό του. Φυσικά στοχοποιώντας πρωτίστως της σεξουαλικώς κακοποιημένες κοπελες οι οποίες έρχονται κάποιες φορές στη δουλειά με κλάματα και κρίσεις πανικού.. Η συγκεκριμένη κλινική ως ιδιωτικός φορέας υγείας πίνει, ως συνήθως, το αίμα τον εργαζομένων και των ασθενών που νοσηλεύει, πολυ συχνά ξεδιάντροπα και ανήθικα, εξαναγκάζοντας τους υπαλλήλους σε παρανομες συνθήκες και ωράρια εργασίας. Προφανώς, εκτός από τις εργασιακές συνθήκες, όλα αυτά έχουν αντίκτυπο και στις υπηρεσίες και την φροντίδα υγείας που προσφέρει η εν λόγω κλινική.
Οι κλινικές είναι χώροι γιατρειάς και οι εργαζόμενοι του παλεύουν με τον πόνο, τη νόσο και τον θάνατο. Δεν είναι ούτε καλλιστεία, ούτε οι εργαζόμενοι είναι ζητιάνοι, ούτε οι εργαζόμενες είναι παλλακίδες του κάθε νοσηρού υποκειμένου που νομίζει ότι έχει το ακαταλόγιστο λόγω της οποιαδήποτε ιδιότητάς του. Ο κάθε άνθρωπος παλεύει για τη ζωή του και έχει τον περίγυρό του. Δεν χρειάζεται κάποιον πάνω απ’το κεφάλι του να παίζει μαζί του. Θα το κάνουμε κατανοητό και στον θύτη και στους υποστηρικτές του αν δεν μπορούν να “αντιληφθούν” το αυτονόητο.
ΚΑΤΩ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΊΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΎΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ
Ρουβίκωνας
