[arve url=”https://www.youtube.com/watch?v=0eHFhXjyMns” /]
«Όταν μιλάω εγώ, εσύ θα το βουλώνεις»
Στην εταιρεία κέντρων αισθητικής Figura / Figura Clinica οι εργαζόμενοι δεν αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι, αλλά ως μηχανές που οφείλουν να έχουν την κατάλληλη εμφάνιση και να δέχονται τον υβριστικό λόγο και τον ψυχολογικό πόλεμο των υπεύθυνων μέχρι να προσαρμοστούν στα πρότυπα ομορφιάς της εταιρείας, αλλά και στις εργασιακές συνθήκες του εν λόγω κάτεργου.
Η Μ. εργαζόταν στη συγκεκριμένη εταιρεία απ’ όπου και παραιτήθηκε εξ’ αιτίας των απαράδεκτων συνθηκών εργασίας. Ως προς το οικονομικό σκέλος, η περίοδος της εκπαίδευσής των εργαζομένων καθώς και οι υπερωρίες τους, δεν πληρώνονται ποτέ. Όταν το κατάστημα δεν έχει πελατεία, η υπεύθυνη διώχνει τους εργαζόμενους νωρίτερα, ασφαλώς με την αντίστοιχη περικοπή της αμοιβής τους. Επιπλέον, το προσυμφωνημένο 45λεπτο διάλειμμα των εργαζομένων συνήθως διακόπτεται από τον συντονιστή, ο οποίος απαιτεί να επιστρέψουν όλοι στα πόστα τους. Τα πόστα είναι κυλιόμενα και όλοι οι εργαζόμενοι δέχονται ιδιαίτερη πίεση για την αύξηση των πωλήσεων, αναγκάζονται να τηλεφωνούν στους πελάτες για να προτείνουν «συμφέροντα πακέτα ομορφιάς», πάντα υπό το εκφοβιστικό μότο της υπεύθυνης “Φάτε τους όσα περισσότερα μπορείτε”. Ενώ λοιπόν, κάποια προσλαμβάνεται π.χ. ως αισθητικός, απαιτείται εν τέλει να έχει γνώσεις μάρκετινγκ για να μπορεί να πουλήσει «θεραπείες» και να ασκήσει η ίδια ψυχολογική πίεση στον πελάτη μέχρι να τις αγοράσει. Κι αν αρνηθεί να το κάνει, ασφαλώς αμείβεται λιγότερο.
Αφετέρου, η διευθύντρια Σεπεταδέλη και ο συντονιστής Παπαγεωργίου του συγκεκριμένου καταστήματος, θεωρούν τους εαυτούς τους αρμόδιους να κατακρίνουν, να προσβάλλουν, να τραμπουκίζουν και να επιτίθενται λεκτικά στις εργαζόμενες. Ενδεικτική φράση με την οποία καλλιεργούν ένα μόνιμο κλίμα τρόμου, είναι «Όταν μιλάω εγώ, εσύ θα το βουλώνεις», και πατώντας στην εξουσία της θέσης τους έχουν άκρως προσβλητικές απαιτήσεις ακόμα και ως προς την εμφάνιση τους, με φράσεις όπως «Είσαι άθλια», «Η εμφάνιση σου είναι χάλια», «Πρέπει να χάσεις κιλά» κ.ά. Ακόμα και όταν οι εργαζόμενες απουσιάζουν με αναρρωτική άδεια, ο Παπαγεωργίου τους τηλεφωνεί και απαιτεί να την ανακαλέσουν, καθώς γι’ αυτόν ούτε καν τα θέματα υγείας δεν είναι αρκούντως σημαντικά για να λείψεις από τη δουλειά.
Προφανώς η καταγγελία της Μ. δε μας σοκάρει, επιβεβαιώνει την ολοένα και χειρότερη εργασιακή πραγματικότητα, όπου τα κεκτημένα των εργαζομένων καταπατούνται από αφεντικά, υπεύθυνους, κρατικές και εταιρικές πολιτικές. Καθημερινά άνθρωποι της τάξης μας χάνουν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας, δουλεύουν υπό εξαντλητικές συνθήκες και ωράρια, δε λαμβάνουν τα δεδουλευμένα τους, κάνουν υπερωρίες αμισθί συνεχώς υπό την απαίτηση του εκάστοτε αφεντικού ή υπεύθυνου.
Η καταγγελία της Μ. όμως έχει και μια άλλη πτυχή: το πως ο εκάστοτε συντονιστής μπορεί να έχει απαιτήσεις για την εικόνα μας και να μας τρομοκρατεί προκειμένου να υπακούσουμε. Το πως η εκάστοτε υπεύθυνη μπορεί να μιλάει για τα σώματά μας, σαν αυτά να είναι εκθέματα της επιχείρησης και να πρέπει να προσαρμόζονται σε αριθμητικές απαιτήσεις και αναλογίες, σαν να μην είναι δικά μας αλλά ως σώματα-πρότυπα να υπακούν στις προδιαγραφές που προσελκύουν πελάτες. Τα κέντρα αισθητικής, εκτός από σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, αποτελούν άλλη μία καπιταλιστική απάτη. Όλοι μας θα πρέπει ασφαλώς να έχουμε την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας, αλλά οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι αυτού του είδους οι επιχειρήσεις αποτελούν τμήματα της τεράστιας και αμείλικτης βιομηχανίας της ομορφιάς. Μια βιομηχανία που βασίζεται και καλλιεργεί αδιάκοπα την ανθρώπινη ανασφάλεια και ματαιοδοξία, συστατικά του σύγχρονου δυτικού κόσμου της διαφήμισης, της εικόνας και πάνω απ’ όλα του καπιταλισμού, όπου πάντα το “ωραίο” θα είναι κάτι άλλο από αυτό που έχεις, θα είναι κάτι που θα πρέπει να πληρώσεις για να το αποκτήσεις.
Πάρτε το χαμπάρι, τα σώματά μας είναι δικά μας και δεν ετεροκαθορίζονται από απαιτήσεις κανενός “υπεύθυνου”. Είμαστε εργάτριες και όχι προϊόντα ή ζωντανές διαφημίσεις κανενός καταστήματος.
Μέχρι να καταργηθούν οι συνθήκες εργασιακής γαλέρας, εντασσόμαστε σε σωματεία βάσης, οργανωνόμαστε και στεκόμαστε αλληλέγγυες η μία δίπλα στην άλλη.
Δεν αφήνουμε κανέναν υπεύθυνο και κανένα αφεντικό να μας τρομοκρατήσει.
Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Τίποτα δεν μένει αναπάντητο.
ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ
Ακολουθεί σύντομο αυτοπραρουσιαστικό κείμενο
Γιατί δημιουργήθηκε ο τομέας
Η ανάγκη ύπαρξης διακριτής δομής αγώνα που θα ασχοληθεί με τις έμφυλες διακρίσεις προκύπτει από την ανάγκη ανάδειξης ενός κοινωνικού ζητήματος που θα έπρεπε να έχει υψηλή προτεραιότητα στον αντιεξουσιαστικό αγώνα και πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνική επανάσταση. Η πατριαρχία υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια ως καταπιεστικό σύστημα παραγωγής ανισοτήτων, διαχωρισμών, αποκλεισμών, βίας και επικυριαρχίας του ανδρικού φύλου έναντι όλων των «υπόλοιπων φύλων». Αυτό που μας παραπλανεί συνήθως, κάνοντας λιγότερο προφανή την παρουσία της, είναι τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που φέρει όχι μόνο ανά τους αιώνες, αλλά και ανά χώρα, φυλή, εθνικότητα και ταξική θέση, την ίδια χρονική στιγμή. Το μεγαλύτερο όπλο της πατριαρχίας είναι αυτό ακριβώς: Μοιάζει σαν να μην υπάρχει πια.
Στόχοι και λειτουργία
Στο ξεκίνημα του Ρουβίκωνα, ο μικρός αριθμός γυναικών-μελών, ήταν ένα υπαρκτό ζήτημα. Ωστόσο, αυτό δε λειτούργησε ανασταλτικά για την αναρχική συλλογικότητα, η οποία έκανε εξαρχής δράσεις που αφορούν στην υπεράσπιση των γυναικείων/φεμινιστικών δικαιωμάτων. Μετά την πρώτη εκδήλωση ανοίγματος, η συμμετοχή των γυναικών-μελών αυξήθηκε σημαντικά, γεγονός που οφείλεται αφενός στη θεματική των δράσεων που αφορά σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα και αφετέρου στον τρόπο λειτουργίας της συλλογικότητας, στην οποία όλα τα μέλη δρουν ισότιμα. Εμείς, ως άτομα με κοινωνική και επαναστατική συνείδηση, βρήκαμε στο Ρουβίκωνα το ζωτικό και ισότιμο χώρο που αναζητούσαμε για να δράσουμε συλλογικά για την κοινωνική αφύπνιση και ταξική απελευθέρωση.
Ο φεμινιστικός τομέας Ρουβίκωνα έχει ως σκοπό να εμπλουτιστούν οι συλλογικές μας γνώσεις, να επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε πώς λειτουργεί η σεξιστική σκέψη και πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε για να την αλλάξουμε. Στοχεύουμε στην αυτομόρφωση, στην επανοικειοποίηση των όρων, στην κοινωνική απεύθυνση μέσω εκδηλώσεων, ακτιβιστικών δράσεων, συνεισφέροντας στην καλλιέργεια επαναστατικής φεμινιστικής συνείδησης.
Η αποχή από τη δράση είναι συνειδητή επιλογή και δεν επιφέρει απλά στασιμότητα και αδράνεια όπως πολλοί νομίζουν, αλλά γιγαντώνει τις διαστάσεις του προβλήματος. Όσο περισσότερο θρέφεται ένα σύστημα τόσο ισχυροποιεί την ίδια την οντότητά του, τις σχέσεις κυριαρχίας, επιβολής, ανοχής έως και αποδοχής του απο την κοινωνία. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου, του πολιτικού ελιτισμού, της αναμονής ή ακόμη και της ανοχής. Σε καμία περίπτωση δεν κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια, ούτε έχουμε ή θέλουμε να επιβάλουμε έτοιμες λύσεις, αλλά έχουμε κίνητρο και είναι απολύτως ρεαλιστικό. Αφήνουμε την ηθική στους πολιτικάντηδες και τους καταπιεστές και κρατάμε τη φλόγα για τη δημιουργία της δικιάς μας συνθήκης. Η διαδρομή και η δράση είναι αυτή που σε μαθαίνει. Η ίδια η γνώση είναι η διαδρομή.
Η μεγάλη πρόκληση του φεμινιστικού κινήματος σήμερα είναι να αποδομηθεί η βαθιά ριζωμένη στη νοοτροπία της κουλτούρας μας, πεποίθηση ότι ο φεμινισμός είναι κατά των αντρών. Ο φεμινισμός είναι κατά της πατριαρχίας και τον αντιλαμβανόμαστε ως ένα επαναστατικό, ριζοσπαστικό κίνημα που απευθύνεται σε όλους.
Επικοινωνία με τον τομέα:
- Κάθε Τρίτη και Τετάρτη, 18:00-20:00 στο Κ*ΒΟΞ, Αραχώβης και Θεμιστοκλέους πλατεία Εξαρχείων
- fem_r@lists.riseup.net
«Το νόημα δεν είναι για τις γυναίκες απλά να πάρουν την εξουσία από τα χέρια των αντρών, αυτό δεν θα άλλαζε τίποτα στον κόσμο. Είναι θέμα, ακριβώς, κατάρριψης της ίδιας της έννοιας της εξουσίας», Simone de Beauvoir