Σύμφωνα με την εθνικιστική προπαγάνδα, σε κάθε χώρα του κόσμου οι αγωνιζόμενοι διεθνιστές είναι πάντα εθνοπροδότες. Είναι αυτοί που υποτίθεται χτυπούν το ίδιο τους το «έθνος» προς όφελος του εκάστοτε «προαιώνιου εχθρού». Αυτές είναι οι κατηγορίες που οι Τούρκοι εθνικιστές (όπως άλλωστε και οι Έλληνες) απευθύνουν σε όσους αγωνίζονται τόσο για την ελευθερία και την ισότητα όσο ενάντια στον πόλεμο, σε όσους αγωνίζονται ενάντια στους μεγαλοϊδεατισμούς και τους εθνικούς τους ιμπεριαλισμούς.
Για αυτό το πράγμα κατηγορούνται αγωνιστές και επαναστατικές οργανώσεις στην Τουρκία που έχουν γράψει λαμπρές σελίδες αντίστασης εδώ και δεκαετίες. Που μετρούν χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους και δεκάδες χιλιάδες κρατούμενους. Που βίωσαν βασανιστήρια, εξαφανίσεις, νόμιμες ή και εξωδικαστικές εκτελέσεις .
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ο εκάστοτε «προαιώνιος εχθρός» ενός έθνους, στην συγκεκριμένη περίπτωση που μιλάμε για Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές, το Ελληνικό κράτος, να τους «βάλει πλάτες». Δυστυχώς για τους εθνικιστές όλων των χωρών η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Αυτό που νοιάζει τα κράτη, τις κυβερνήσεις, τις αστικές τάξεις μπορεί να είναι μόνο ένα πράγμα: η επιβίωσή τους και η διατήρησή τους στην κορυφή της πυραμίδας. Από την στιγμή που ένας αγωνιζόμενος/η αμφισβητεί το δικαίωμα του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται την εργασία είναι εχθρός κάθε αστικής τάξης όχι μόνο αυτής της χώρας του. Από την στιγμή που ένας αγωνιστής/τρια στέκεται ενάντια σε ένα κράτος και αμφισβητεί την τάξη του είναι εχθρός κάθε κράτους όχι μόνο του δικού του. Το ένστικτο επιβίωσης της εξουσίας είναι πολύ ισχυρότερο από τα πατριωτικά παραμύθια και την υποχρεώνει να στέκεται αλληλέγγυα ακόμα και σε ανταγωνιστικές εξουσίες.
Λίγο πριν την επίσκεψη Ερντογάν (μία ακόμα διπλωματική γαρνιτούρα του Σύριζα την ώρα που κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή μας) εννέα αγωνιστές από την Τουρκία συλλαμβάνονται γιατί υποτίθεται σχεδίαζαν την δολοφονία του Τούρκου προέδρου. Τα στοιχεία προσχηματικά. Στην πραγματικότητα ήταν μια αίτηση για μια φιλική εξυπηρέτηση από το τουρκικό στο Ελληνικό κράτος. Εννέα ενοχλητικοί αντιστεκόμενοι που ζουν μακρύτερα από ότι φτάνει το χέρι του. Ένα δώρο για την συνάντηση κορυφής. Και το Ελληνικό κράτος ανταποκρίθηκε πρόθυμα. Δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε την αλληλεγγύη των κρατών. Ειδικά στο σημείο που οι συνθήκες σύλληψης των εννέα στην Ελλάδα μιμήθηκαν τόσο πειστικά τις αντίστοιχες στην Τουρκία. Οι αγωνιστές ξυλοκοπήθηκαν, βασανίστηκαν και διαμοιράστηκαν σε διάφορες φυλακές για να μην μπορούν να συνεννοηθούν. Όλοι πρέπει να αναρωτηθούμε πως θα ήταν η κατάσταση αν οι καταπιεσμένοι έδειχναν παρόμοια αλληλεγγύη μεταξύ τους όπως τα κράτη τους.
Από τον Φλεβάρη έχει αρχίσει η δίκη τους. Δικάζονται με τον αντιτρομοκρατικό νόμο και στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού. Το βαρύ τρομολαγνικό ντεκόρ που προϊδεάζει για την επικινδυνότητα των συντρόφων από Τουρκία δεν στάθηκε ικανό να κρύψει την αστειότητα των στοιχείων. Οι κατηγορίες κατέρρευσαν και αυτό το παραδέχθηκε και ο εισαγγελέας. Η δίκη, στην οποία θα ανακοινωθεί η απόφαση είναι στις 16 του Απρίλη.
Δεν έχουμε να πούμε πολλά πέρα από το να απαιτήσουμε την άμεση απελευθέρωσή των εννέα αγωνιστών από Τουρκία. Αλλά και υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει αίτημα έκδοσής τους στην Τουρκία. Κι επειδή αλληλεγγύη υπάρχει και ανάμεσα στους αγωνιζόμενους, όχι μόνο ανάμεσα στα κράτη, να πούμε στο Ελληνικό κράτος να μην περιμένει πως θα βγει αλώβητο αν παραδώσει αγωνιστές στους δημίους.