Μην ψηφίζεις τον χαμό σου. Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Πολέμα!
Για μια ακόμη φορά, τη δεύτερή αυτή τη χρονιά, οι πολίτες της Ελλάδας οδηγούνται στις κάλπες για να επιλέξουν το κυβερνητικό σχήμα που θα διαχειριστεί και θα καθορίσει τις τύχες και τις ζωές τους για τα επόμενα τέσσερα -όπως ευελπιστούν- χρόνια.
Το καινούργιο σ’ αυτές τις εκλογές, είναι ότι δεν υπάρχουν αντίπαλοι, αλλά κυβερνητικοί εταίροι και το μόνο που διακυβεύεται είναι το εκλογικό ποσοστό του καθενός. Όλοι προτίθενται να συνεργαστούν με όλους, δήθεν “για το καλό το τόπου”, με μόνη ίσως εξαίρεση τους φασίστες, για τους οποίους έτσι κι αλλιώς το σύστημα επιφυλάσσει άλλο ρόλο.
Οι πολιτικές, τα προγράμματα όλων των κομμάτων, όπως και οι στοχεύσεις τους, είναι απελπιστικά παρόμοια. Η ΕΕ και τα μνημόνια, πλασάρονται από τα κυρίαρχα media σαν μονόδρομος για την οικονομική επιβίωση της χώρας. Αξίες και έννοιες όπως ελευθερία, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια θεωρούνται δευτερεύουσες, αν όχι παρωχημένες.
Κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν αμφισβητεί την τον επίπλαστο χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας, πολύ περισσότερο τον καπιταλισμό. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι το κράτος και οι μηχανισμοί εξυπηρετούν ουσιαστικά τον καπιταλισμο. Κανείς δεν αμφισβητεί τη κυριότητα στα μέσα παραγωγής και προπαντός στην ιδιοκτησία, που είναι ο θεμέλιος λίθος του συστήματος.
Η αποχή από τις εκλογές αποκτά νόημα και σκοπό με την συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Εμείς λέμε ότι ο καθένας / καθεμία (πρέπει να) έχει ευθύνη και λόγο για το κάθε τι που τον / την αφορά, από τα απλά ζητήματά της καθημερινότητας μέχρι τα πιο μεγάλα ζητήματα στρατηγικής της χώρας.
Μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση, μέχρι να μην υπάρχουν σύνορα και έθνη.
Συμμετοχή στις εκλογές είναι συμμετοχή σ ένα στημένο παιχνίδι με κανόνες που καθορίζουν άλλοι και με προαποφασισμένο το αποτέλεσμα. Δεν θα δώσουμε σε κανένα την εξουσιοδότηση να μιλάει και να αποφασίζει για εμάς ερήμην μας. Αρνούμαστε να ζήσουμε με την ελπίδα ότι αυτοί που μέχρι τώρα καταστρέφουν και λεηλατούν τους τόπους μας και την ζωη μας, θα μας κυβερνήσουν από εδώ και πέρα με σύνεση και δικαιοσύνη. Η αστική δημοκρατία, αφού εξάντλησε επικοινωνιακά τα παραδοσιακά κόμματα του δικομματισμού, τη ΝΔ & το ΠΑΣΟΚ, έπαιξε και το χαρτί της αριστεράς με τον ΣΥΡΙΖΑ και το έκαψε.
Τώρα τους μένει μοναχά το χαρτί του φασισμού, οπότε καλύτερα να σταματήσει εδώ το παιχνίδι…
Εμείς ως αναρχικοί δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στο κράτος, στους θεσμούς του και στα άτομα που τους υπηρετούν. Αρνούμαστε να αναθέσουμε τη λύση των προβλημάτων μας σ’ αυτούς που τα δημιούργησαν. Επιλέγουμε την άμεση δράση και την προσωπική εμπλοκή μας στα κοινά, με ορίζοντες, διαφανείς διαδικασίες.
Οι σύγχρονες δημοκρατίες είναι δημοκρατίες μόνο κατ’ επίφαση…
- Όταν οι άνθρωποι μπουν πάνω από τα κέρδη, όταν η ανάπτυξη της προσωπικότητας και της κοινότητας θεωρηθεί σημαντικότερη από την οικονομική ευμάρεια, τότε αλλάζουν και οι κοινωνικές σχέσεις.
- Συστήνουμε συνελεύσεις σε πόλεις, χωριά και γειτονιές και μέσα από αυτές στήνουμε δομές υγείας, παιδείας και παραγωγής για την κάλυψη των αναγκών μας.
- Καταλαμβάνουμε δημόσια και ιδιωτικά κτήρια και τα χρησιμοποιούμε συλλογικά γα τις ανάγκες μας.
- Στεκόμαστε εχθρικά στην εμπορευματοποίηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών.
- Περιφρουρούμε, αλλά και ομορφαίνουμε τις πόλεις μας και τις γειτονιές μας.
- Δημιουργούμε σχέσεις πολιτικές και διαπροσωπικές, που δεν στηρίζονται στο ατομικό συμφέρον και την εκμετάλλευση, αλλά στην αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια.
- Καλλιεργούμε τη συλλογική μας συνείδηση και μέσα από αυτή τη διαδικασία εξελισσόμαστε.
Στις μέρες μας, τόσο η οικονομία όσο και το πολιτικό σύστημα είναι σε βαθύτατη κρίση. Την κύρια ευθύνη την έχουν οι διαχειριστές του, πολιτικοί και οικονομικοί, αλλά εμείς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη δύναμη τους την αντλούν από την ανοχή ή τη συναίνεση των ίδιων των κοινωνιών.
Οι εκλογές είναι απλά ένα μέσο μετακύλισης της ευθύνης από τους καταπιεστές προς αυτούς που υφίστανται την καταπίεση, μια παγίδα για να μπορεί ο κάθε “μαζί τα φάγαμε” να βρίσκει άλλοθι και νομιμοποίηση.
Η αποχή είναι η μόνη έλλογη στάση απέναντι στις εκλογικές αυταπάτες. Η μόνη απάντηση απέναντι στην κυρίαρχη τάξη που άλλοτε με το δέλεαρ των παροχών και άλλοτε με την άγρια καταστολή, αναπαράγει τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης, του ατομικισμού και της δήθεν οικονομικής ανάπτυξης.
Γνωρίζουμε καλά ότι η διαδικασία του να επανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας θα είναι δύσκολη και θα απαιτηθούν θυσίες. Γνωρίζουμε όμως εξίσου καλά ότι η πίστη σε μεσσίες και εθνοσωτήρες ποτέ δεν βγήκε σε καλό στους λαούς.
Αποχή από τις κάλπες, Αγώνας για τη ζωή και την ελευθερία