Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη στις εκλογές στις 25 Γενάρη βαυκαλιζόμενο ότι είναι η μόνη «αξιόπιστη» λύση απέναντι στις σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόστηκαν από το 2010 και μετά. Αποτελεί τη γνήσια έκφραση ενός κομματιού της κοινωνίας, που πλήγηκε από την κρίση, για επαναφορά σε μία προηγούμενη κατάσταση και την «ελπίδα» για μία «αξιόπιστη» και «έντιμη» διαχείριση της εξουσίας και της κρίσης.
Η πολιτική του κληρονομιά και οι καταβολές του συνοψίζονται στην στήριξη και απόδοση διαπιστευτηρίων στην ΕΕ μέσω της επικύρωσης της συνθήκης του Μάαστριχ, ενώ η μοναδική του «επαφή» με το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα συνίσταται στην υπεράσπιση στοιχειωδών δημοκρατικών/κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αποκρύπτοντας τις ταξικές αντιθέσεις κα τα ταξικά χαρακτηριστικά των αγώνων και επ ουδενί επιδιώκοντας την ρήξη με το υπάρχον πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο (καπιταλισμός).
Η πρώτη «μνημειώδης» κολοτούμπα του ως προς το βασικό πολιτικό του πρόταγμα, το «σκίσιμο των μνημονίων», επήλθε μόλις ένα μήνα μετά την «πανηγυρική» ανάληψη της εξουσίας με τη βοήθεια ακροδεξιού μορφώματος, μέσα από την συμφωνία του Eurogroup στις 20 Φλεβάρη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, διαπραγματευόμενο επί της ουσίας πάνω στους όρους εξαθλίωσης των εκμεταλλευόμενων, απέδειξε ότι δεν δύναται να υπάρχει καμία προοπτική φιλολαϊκής διαχείρισης της κρίσης και της εξουσίας εν γένει, καμία διαπραγμάτευση σε φιλολαϊκή βάση με την ΕΕ, ενώ η οποιαδήποτε ρήξη με αυτήν δεν μπορεί να είναι θεσμική επιλογή, παρά μόνο αποτέλεσμα της ανάπτυξης του κοινωνικού και ταξικού κινήματος. Η αποτυχία αυτής της πολιτικής δεν οφείλεται στους «λάθος χειρισμούς» ή στην αδυναμία του εκάστοτε «τιμονιέρη», αλλά εδράζεται στην ουσία του καπιταλιστικού συστήματος και των διακρατικών και κρατικών θεσμών που το διέπουν, μέσα στα όρια των οποίων δεν υφίσταται διαχείριση της εξουσίας υπέρ των εκμεταλλευόμενων.
Τέσσερις μήνες μετά, ένα νέο μνημόνιο είναι προ των πυλών.
Μνημόνιο που πάλι θα πλήξει περαιτέρω τα λαϊκά στρώματα και τους αδύναμους, ενώ θα δώσει νέες ευκαιρίες για κερδοφορία στους ισχυρούς, το γερμανικό κεφάλαιο και την εγχώρια αστική τάξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τέσσερις μήνες μετά «χρυσώνει το χάπι», έτσι ώστε να δεχτούν νέα μέτρα και θυσίες όσοι και όσες πίστεψαν τις ελπίδες που τόσο αδρά πούλησε προεκλογικά για να κερδίσει την εξουσία. Αυτό προσπαθεί να το πετύχει μέσα από επικοινωνιακές τακτικές που σκοπό έχουν να διαμοιράσουν την ευθύνη των πολιτικών του, λέγοντας στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει.
Έτσι, ενώ κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης κάνουν λόγο για «έντιμο συμβιβασμό» και διαβεβαιώνουν τους «εταίρους» τους ότι δεν θα σχιστούν τα μνημόνια, την ίδια στιγμή στελέχη του κόμματος καλούν τον λαό στους δρόμους για να μην περάσουν τα εν λόγω μνημόνια. Δίγλωσσα; Όχι βέβαια, αλλά πολιτικάντικες τακτικές διαχείρισης της οργής των κοινωνικά και ταξικά αδύναμων.
Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι δηλώσεις του Γ.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κορωνάκη. Ενώ η κυβέρνηση πλέον έχει συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις των δανειστών, παρουσιάζεται τεχνηέντως το κόμμα να καλεί σε έναν «ανένδοτο αγώνα» ενάντια σε αυτές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να μεταθέσει την ευθύνη του δομικού πολιτικού του αδιεξόδου στα πλατιά λαϊκά-εργατικά στρώματα, που και με δική του ευθύνη παραπληροφόρησε, μπέρδεψε, αποπροσανατόλισε, ενσωμάτωσε στη λογική της ανάθεσης, αλλά και στον κόσμο του κινήματος, τον οποίο πάγια εκμεταλλεύονταν οπορτουνιστικά και πάνω στις πλάτες του οποίου έχτισε επιμελώς το λαϊκίστικο προφίλ του. Το ανταγωνιστικό κίνημα δεν έχει τίποτα να περιμένει από τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και από τους λεονταρισμούς στα τηλεοπτικά δελτία των 8. Επιχειρεί να ενσωματώσει τις κινηματικές διαδικασίες και την υποβόσκουσα συσσωρευμένη κοινωνική οργή ως όχημα και ως όπλο στην επικοινωνιακή πολιτική του, όπως ακριβώς έπραξε ως προς την εκλογή του. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να συγκαλύψει το πολιτικό του αδιέξοδο και το γεγονός ότι εντός ΕΕ καμιά φιλολαϊκή λύση δεν είναι δυνατή.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ «ΕΝΤΙΜΟΣ», ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
Εμείς οι άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, όλοι όσοι βιώνουμε στο πετσί μας τις συνέπειες της κρίσης, μόνο ένα χρέος αναγνωρίζουμε: αυτό της ρήξης με τις ορέξεις και τις επιταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Και είμαστε έτοιμοι να το πληρώσουμε.
αναρχική ομάδα ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ
ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ομάδα για την εργατική αντεπίθεση
Αντιφασιστικό Μέτωπο Καλλιθέας – Μοσχάτου
ΑΣΥΝΦ – Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας
κομμουνιστική ομάδα ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
αναρχική συλλογικότητα ΘΡΥΑΛΛΙΔΑ
κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κ* ΒΟΞ
σύντροφοι/ συντρόφισσες