Από αρχές Μαρτίου που ξέσπασε η πανδημία Covid-19, ο κρατικός μηχανισμός, σύμφωνα με επίσημες ενημερώσεις του, έχει προβεί σε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να εμποδίσει την εξάπλωση της. Στο τέλος αποφάσισε να κλείσει καταστήματα και να απαγορεύσει την κυκλοφορία, αφού πρώτα είχε φροντίσει να επικεντρώσει στην «ατομική ευθύνη», μεταθέτοντας τις ευθύνες για το διαλυμένο σύστημα υγείας από τον εαυτό του στους πολίτες.
Από τότε άρχισαν οι κρατούμενοι/νες των ”σωφρονιστικών” ιδρυμάτων ειρηνικές κινητοποιήσεις, ζητώντας το αυτονόητο, την αποσυμφόρηση των φυλακών.
Το κράτος απάντησε όπως κάθε φορά, δείχνοντας το εξουσιαστικό και εκδικητικό του πρόσωπο στην αρχή κάτω από τον μανδύα της προστασίας των φυλακισμένων. Από τα πρώτα μέτρα που πήρε ήταν να απαγορεύσει στους επισκέπτες να τους φέρνουν τρόφιμα ή ρούχα, συνεχίζοντας με την απαγόρευση των επισκεπτηρίων. Για να καταλήξει με την τοποθέτηση κρατουμένων που ίσως νοσούν στον ίδιο θάλαμο. Κάποιος που δε νοσεί δηλαδή, κινδυνεύει να κολλήσει και τότε η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, με νοσοκομεία να μη δέχονται ασθενείς απο φυλακές και γιατρούς, αν υπάρχουν, να είναι ελάχιστοι.
Οι κρατούμενοι/νες συνέχισαν τις κινητοποιήσεις και τότε το κράτος απάντησε με τον τρόπο που ξέρει καλύτερα• μεταγωγές/απαγωγές και καταστολή. Στα λόγια ισχυρίζεται ότι θα φροντίσει για την αποσυμφόρηση των φυλακών και στην πράξη το μόνο που έγινε είναι ΜΑΤ, ΕΚΑΜ και ξύλο. Ο Ρουβίκωνας, μετά τον θάνατο της Αζιζέλ Ντενίρογλου, είχε μιλήσει με κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα Θηβών, οι οποίες περιέγραψαν την τραγική κατάσταση που επικρατεί (https://www.youtube.com/watch?v=5-8Uqf0VfsY).
Όλο αυτό το διάστημα το μόνο που μπορεί να πιστωθεί το κράτος στις φυλακές είναι δολοφονίες που απέδωσε σε διάφορα παθολογικά αίτια (κρατούμενος έχασε την ζωή του από χαλασμένο δόντι…) και φυσικά μεταγωγές-απαγωγές σε ανδρικές και γυναικείες φυλακές. Η πιο πρόσφατη, αυτή κρατούμενου φοιτητή, ο οποίος μετήχθη απο τις φυλακές Κορυδαλλού όπου βρισκόταν για να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματά του, στο κατάστημα κράτησης Γρεβενών. Ο Βασίλης Δημάκης χωρίς να έχει κατηγορηθεί για κάποιο παράπτωμα, τιμωρείται απο το κράτος για τη συμμετοχή του σε ειρηνικούς αγώνες των κρατουμένων και έχει ξεκινήσει απεργία πείνας με αίτημα την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Αίτημα που αν δε δικαιωθεί, θα κλιμακώσει τον αγώνα του προχωρώντας και σε απεργία δίψας.
Όπως έχουμε ξαναπεί, η αλληλεγγύη είναι καθήκον της κοινωνικής βάσης κι ένα μέρος στον αγώνα απέναντι στο κράτος. Κρατούμενοι ή ”ελεύθεροι”, το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.
Στηρίζουμε τα αιτήματα των κρατουμένων σε ανδρικές και γυναικείες φυλακές.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας