Παρέμβαση στο Coffee Point στην Καισαριανή

Τρίτη, 13 Οκτωβρίου, 2020

Στα πλαίσια της κερδοσκοπίας οι εργοδότες βρίσκουν κρησφύγετο στην καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων. Δικαιώματα που κερδήθηκαν και κατοχυρωθήκαν με μόχθο και επαναστάσεις βλέπουμε να παραγκωνίζονται, να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.

Θα ήταν κάπως οξύμωρο να θεωρήσει κανείς πως οι εργοδότες ενδιαφέρονται πραγματικά για το εργατικό τους δυναμικό – αυτό άλλωστε μας έχει αποδείξει η ιστορία. Οι απολύσεις, οι περικοπές μισθών, οι αμισθί υπερωρίες, τα (στην καλύτερη) μισά ένσημα, η μαύρη εργασία, τα ελαστικά ωράρια, τα φθηνά μεροκάματα, ο ψυχολογικός πόλεμος είναι συνήθεις τακτικές μονομερούς συσσώρευσης πλούτου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα περιστατικά χρήσης βίας προερχόμενα από αφεντικά προς τους εργαζόμενούς τους που παρατηρούμε πως πληθαίνουν με την πάροδο του χρόνου.

Στις 4/8 μια από τις εργαζόμενες στο μαγαζί Coffee Point στην οδό Ευφρονίου μετά από ψυχολογική πίεση που της ασκήθηκε με σκοπό να υπογράψει την παραίτησή της, δέχτηκε λεκτική και σωματική βία από τον εργοδότη της και την σύζυγό του ύστερα από έκκληση που η ίδια έκανε για να λάβει το χρηματικό ποσό που της χρωστούσαν καθώς και την άδεια εργασίας της.

Η βία φαίνεται πλέον να χρησιμοποιείται όλο και πιο τακτικά ως επίδειξη δύναμης από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ανθρώπους μόνο ως μέσα παραγωγής και συλλογής πλούτου. Η λογική «σε πληρώνω, μου ανήκεις» αρχίζει να επεκτείνεται με την πάροδο του χρόνου, μόνο που τώρα γίνονται πιο φανερά τα αποτελέσματά της. Βλέπουμε εργοδότες που εκμεταλλεύονται με οποιοδήποτε κόστος το εργατικό τους δυναμικό. Ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντά τους και στο βωμό του χρήματος θυσιάζουν τα δικαιώματά μας και επιδεικνύουν εξουσία, όταν απλά τους αντιμετωπίζουμε κατάματα, υψώνουμε το ανάστημά μας και διεκδικούμε.

Η φιλοσοφία της δουλοκρατίας οφείλει να ανήκει στο παρελθόν. Κανένας/καμία μας δεν θα επιτρέψει την επιστροφή της. Τα εργασιακά δικαιώματα δε μας δόθηκαν χαριστικά από «καλόψυχα» αφεντικά, αλλά τα διεκδικήσαμε, τα απαιτήσαμε και τα κερδίσαμε από αιμοσταγείς εργοδότες που λύγισαν κάτω από το βάρος της πίεσης των ταξικών αγώνων και αναγκάστηκαν να μας τα παραχωρήσουν. Οφείλουμε να τα προστατεύουμε και να τα περιφρουρούμε. Οφείλουμε να υψώνουμε το ανάστημά μας, διότι όπως κερδήθηκαν μπορούν και να χαθούν στο πλαίσιο της ταξικής πάλης.

Τα εργατικά δικαιώματα δεν είναι έμφυτα αλλά επίκτητα και οφείλουμε όλοι να παλέψουμε για την εφαρμογή τους προς αποφυγή τέτοιων καταστάσεων. Είμαστε μαζί σε αυτόν τον αγώνα κατά του εργασιακού μεσαίωνα. Κανένας και καμία δε θα γίνει υποχείριο στα χέρια των αφεντικών.

Απαντάμε στην ωμή βία που μας ασκούν. Δε θα μείνει ασυγχώρητη. Σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι και απαιτούμε τα αυτονόητα.

Οργάνωση και αγώνας στους χώρους εργασίας να σπάσει ο τσαμπουκάς των αφεντικών.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ/Η

ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΘΑ ΚΟΒΕΤΑΙ

Ρουβίκωνας

Τελευταία άρθρα

Τελευταία Άρθρα

Αρθρα ανά μήνα

ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΑ ΜΗΝΑ