Ένα από όσα δε συνυπολογίσαμε όταν ξεκίνησε το φαγοπότι με την «πράσινη ενέργεια» ήταν πως εκτός από μεγάλο φαγοπότι, θα έβαζε και στο κάδρο καπιταλιστικών συμφερόντων ολόκληρες περιοχές που πριν δεν είχαν καμία σημασία για το κράτος και το κεφάλαιο. Βουνά και δάση, που εκτός από επενδύσεις ορυχείων ή χειμερινού τουρισμού δεν «αξιοποιούνταν» κι έτσι εύκολα προσφέρονταν για οικολογική προπαγάνδα και ανακηρύσσονταν περιοχές “natura” , έχαιραν «προστασίας» κλπ, κλπ.
Έως ότου ήρθε η ενέργεια και το κεφάλαιο γύρω από την παραγωγή και την διάθεσή της. Και τα «άγρια» απέκτησαν αξία. Τα «άγρια» που είχε στα χέρια του το κράτος. Ένα τέτοιο πεδίο καπιταλιστικής επέκτασης, χωρίς δεύτερη σκέψη θα πετάξει στην άκρη κάθε συστημική οικολογική αφήγηση. Άλλωστε η σωτηρία του πλανήτη από την υπερθέρμανση είναι ήδη το αφήγημα πίσω από τη φάμπρικα των ανεμογεννητριών. Και ενώ οι τρύπες που άνοιξαν σε όλη τη δυτική Ελλάδα οι πετρελαϊκές εταιρείες (που τελικά σηκώνονται και φεύγουν από ότι φαίνεται) δεν έχουν καν κλείσει, η νέα «μεγάλη αναπτυξιακή ιδέα» είναι οι δεκάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες που φυτεύει ο κάθε επιχειρηματίας στα κορφοβούνια, όπου και όπως τον βολεύει.
Μέχρι πριν ένα χρόνο το Ελληνικό κράτος θα γινόταν ο βασιλιάς του πετρελαίου, τώρα γυρίσαμε στην πράσινη ανάπτυξη, οι καθεστωτικές αφηγήσεις είναι πάντα εκεί που καταλήγει το χρήμα.
Και το χρήμα καταλήγει στα τρίγωνα της διαπλοκής κρατικών ελίτ και μεγάλων ομίλων, σε τρίγωνα όπως αυτό που περιλαμβάνει τον «εγκέφαλο» της κυβέρνησης Γεραπετρίτη, τη σύζυγό του Αλεξάνδρα Γουρζή που είναι νομική σύμβουλος στη ΡΑΕ και τον κουμπάρο του (επιχειρηματία που είχε εξαιρετικές προσβάσεις και επί Σύριζα) Περιστέρη, πρόεδρο του Ομίλου ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ (όπου, μάλιστα, αντιπρόεδρος είναι ο πεθερός του Γεραπετρίτη, Μιχάλης Γουρζής). Εταιρείας που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην επένδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα, πρόεδρος της κοινής πρωτοβουλίας EPLO/ISD και ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ, η οποία έχει στόχο «την αντιμετώπιση των κοινωνικών αντιδράσεων στην εγκατάσταση Αιολικών έργων, με τρόπο ισόρροπο και κοινά αποδεκτό», είναι η Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, αδερφή του πρωθυπουργού.
Σε δύο σχεδόν πανομοιότυπες πυρκαγιές, το 2018 και φέτος, το σύνολο του ορεινού όγκου των Γερανείων κάηκε. Οι θέσεις όμως στις οποίες θα τοποθετηθούν οι ανεμογεννήτριες είναι άθικτες, όπως και ο βωξίτης που θέλουν να εξορύξουν, κάτω από τα καμένα.
Ο αγώνας των κατοίκων ενάντια και στην εξόρυξη και στην «πράσινη ανάπτυξη» είχε εμποδίσει τα καπιταλιστικά σχέδια στο όνομα της προστασίας του δάσους. Δάσος όμως τώρα δεν υπάρχει και είναι η σημερινή πρόεδρος της Δημοκρατίας που ως ανώτατη δικαστικός είχε ανοίξει το δρόμο για να προχωράνε αντίστοιχες επενδύσεις σε καμένα δάση… Ένας ολόκληρος μηχανισμός θεσμών, προσώπων και διαδικασιών, η γραφειοκρατία του κράτους αναλαμβάνει, με διπλό σκοπό, και να διατηρηθεί το δημοκρατικό αφήγημα περι νομιμότητας και να κάνουν ό,τι δουλειές θέλουν, όπως τις θέλουν.
Δεν χρειάζονται άλλωστε να δράσουν. Για την ακρίβεια δε χρειάζεται να κάνουν απολύτως τίποτα. Φωτιές θα ξεσπάσουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο, κάποιος θα δοκιμάσει να «κάψει ξερόκλαδα», αρκεί να μην έχει υπάρξει καμιά προετοιμασία για δασοπυρόσβεση και να λείπουν και πολλά τεχνικά μέσα, όπως ο ίδιος ο Χαρδαλιάς ομολόγησε. Το ίδιο βράδυ οι παπαγάλοι της εξουσίας θα έχουν έναν τύπο που έκαψε ξερόκλαδα να κατηγορήσουν ή και να ψέξουν όσους δεν έκαναν ιδιωτική ασφάλιση πυρός για κάθε σπίτι στο δάσος…
Η καταστροφή στα Γεράνεια είναι τεράστια αλλά δυστυχώς συνηθισμένη. Κόσμος, άνθρωποι της βάσης, έχασαν τα σπίτια τους, ζώα κάηκαν, πολλά εγκλωβισμένα με ανθρώπινη υπαιτιότητα και 73 χιλιάδες στρέμματα ενός σημαντικού οικοσυστήματος απανθρακωμένα. Είναι εντυπωσιακό πως οι επενδύσεις που σώζουν τον πλανήτη από την υπερθέρμανση θεμελιώνονται πάνω σε καμένα δάση. Και η ανησυχία για την τύχη άλλων οικοσυστημάτων στον ελλαδικό χώρο που έχουν μπει στο στόχαστρο των καπιταλιστών της ενέργειας είναι μεγάλη. Μη ξεχνάμε ότι η καταστροφή στα Γεράνεια έγινε μήνα Μάιο σε ένα βατό βουνό δίπλα στην πρωτεύουσα…
Οφείλουμε να αντιδράσουμε.
Αν γίνουν αναδασώσεις και το αφήσουν ήσυχο, το δάσος θα επιστρέψει μετά από δεκαετίες, καλό θα ήταν να μην έχει μέσα του σκουριασμένα κουφάρια ανεμογεννητριών που έκλεισαν τον κύκλο κερδοφορίας τους και εγκαταλείφθηκαν. Αλλά είναι πολύ περισσότερα από αυτό.
Αν τελικά με καμένο το δάσος προχωρήσουν οι επενδύσεις που δε μπορούσαν όσο υπήρχε το δάσος, αντιλαμβανόμαστε ότι ξεκινάει ένας καταστρεπτικός κύκλος για την ύπαρξη των απειλούμενων από το κεφάλαιο οικοσυστημάτων, των λίγων που έχουν απομείνει.
Δεν πρέπει κάτι τέτοιο να πραγματοποιηθεί. Δε μπορούν να κάνουν επενδύσεις στα καμένα.
Τα δάση, τα βουνά και οι παραλίες, στα χέρια του κράτους και των ιδιωτών αυτή τη στιγμή, ανήκουν στο σύνολο. Μην τους αφήσουμε να τα καταστρέψουν.
Κράτος, εταιρείες, πολιτικοί, εργολάβοι, κάτω τα χέρια από τα Γεράνεια.
ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ
Ρουβίκωνας
