Ποια αντίδραση θα άρμοζε στην αποκάλυψη μίας απόπειρας ή διενέργειας βιασμού;
Ποια αντίδραση θα άρμοζε στην αποκάλυψη πως τα θεσμικά όργανα όχι μόνο δε βοήθησαν αλλά χαράκωσαν ακόμη βαθύτερα τις πληγές μίας επιζώσας με τη στάση τους και τους χειρισμούς τους;
Ποια αντίδραση θα άρμοζε ακόμη και στην υπόθεση, πόσο μάλλον την καθημερινή πραγματικότητα των παραπάνω, από μία κοινωνία που δεν έχει νεκρώσει και μπορεί ακόμη να νιώσει αηδία;
Φυσικά και καμία άλλη από τη συλλογική συσπείρωση και την απομάκρυνση των βιαστών. Όπως και έγινε έπειτα από την πρόσφατη γνωστοποίηση περιστατικών κακοποίησης, ξυλοδαρμών και απόπειρας βιασμού στα σοκάκια άνωθεν του Λόφου Στρέφη, η ίδια η κοινότητα των Εξαρχείων αποφάσισε πως είναι καιρός να δράσει και κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατείας Εξαρχείων χθες 22/7.
Χωρίς αυταπάτες για τις σχέσεις των μπάτσων με τους ναρκεμπόρους, οι οποίοι δρουν χωρίς καν κάποια τυπική ενόχληση για τα προσχήματα, θα περίμενε κανείς ότι ακόμη και ένα κράτος αστικής δικαιοσύνης θα απέφευγε να προφυλάξει βιαστές απροκάλυπτα. Κι όμως ο κρατικός μηχανισμός στάθηκε για άλλη μια φορά στο πλευρό των βιαστών, αφού η πρόθεση για καταστολή της συγκέντρωσης και πορείας υπήρξε σαφής πριν καν την έναρξή τους.
Το απόγευμα της Παρασκευής 22/7 βρήκε την πλατεία περικυκλωμένη από διμοιρίες ΜΑΤ και με την παρουσία ομάδων ΔΡΑΣΗΣ και ΟΠΚΕ περιμετρικά στην περιοχή. Μία επίδειξη ισχύος για την αποτροπή προσέλευσης όσων ήθελαν να στελεχώσουν τη συγκέντρωση. Παρά το σόου αστυνομοκρατίας, ο κόσμος δεν πτοήθηκε και προσήλθε κανονικά στην πλατεία όπου και έγινε η συγκέντρωση.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης υπήρξαν άπλετες παρενοχλήσεις και ειρωνική διάθεση από τους ΜΑΤατζήδες προς τις παρευρισκόμενες διαδηλώτριες, όπως συνηθίζεται σε κάθε συγκέντρωση να επιβεβαιώνουν πως ο ρόλος τους ως θεματοφύλακες και της πατριαρχίας δεν πηγάζει μόνο από το να εκτελούν εντολές.
Παρ’ όλα αυτά η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε κανονικά, αλλά τη στιγμή που επρόκειτο να ξεκινήσει πορεία στην περιοχή, οι δυνάμεις καταστολής έδειξαν ότι δε θα επέτρεπαν τη διεξαγωγή της, σύντομα διμοιρία ΜΑΤ επιτέθηκε στην πρώτη σειρά από διαδηλώτριες και εν συνεχεία ακολούθησε η ολική επίθεση από κάθε πλευρά με ρίψη δακρυγόνων και κρότου λάμψης, με τους ΜΑΤατζήδες να απωθούν από παντού.
Η βραδιά καταστολής συνεχίστηκε με την προσέλευση ακόμη και υδροφόρας αύρας και τον εγκλωβισμό διαδηλωτών στο καφενείο απέναντι επι της πλατείας, έως ότου με τη βοήθεια εξοπλισμού των ΟΠΚΕ έσπασαν την πόρτα και εισέβαλαν εντός, προσάγοντας μεγάλο αριθμό ατόμων. Σε μία μοναδική στιγμή διάνοιας από τους ανωτέρους, δόθηκε επίσης εντολή να προσαχθούν μόνο οι άντρες που παρευρίσκονταν στο καφενείο, μάλλον ως ένδειξη του «φεμινιστικού» αισθήματος όπως το κατανοεί η πατριαρχία. Εκτός όλων των άλλων δεν έλειψε και το τράβηγμα όπλου από ΜΑΤατζη. Το καθεστώς Θεοδωρικάκου φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια του δόγματος Χρυσοχοΐδη, με κάποια χέρια να διψάνε έντονα για καινούριους νεκρούς.
Σε μία περίοδο που η καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου μας γεμίζει οργή και αηδία, η χτεσινή συγκέντρωση έρχεται να κάνει σαφές πως δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να κανονικοποιήσουν όλα όσα έχουμε βιώσει στο πρόσφατο παρελθόν, με την αποφυλάκιση του βιαστή Λιγνάδη, του βιαστή Φιλιππίδη, αλλά και των δολοφόνων του Ζακ. Επίσης, το τράβηγμα όπλου που έλαβε χώρα δε θα μπορούσε να μη φέρει παραλληλισμούς με την αποφυλάκιση του μπάτσου δολοφόνου Κορκονέα, η οποία χάιδεψε την αίσθηση ατιμωρησίας κάθε επίδοξου εξολοθρευτή μέσα στα σώματα καταστολής. Τέλος, η ύπαρξη αύρας για την καταστολή μια συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στα Εξάρχεια την ώρα που καίγονται τεράστιες εκτάσεις δασών σε ολόκληρη την επικράτεια, με τον κρατικό μηχανισμό να αντιμετωπίζει την ανυπολόγιστη καταστροφή με ποτιστήρια και λάστιχα κήπου, ας προβληματίσει και τον τελευταίο πολίτη που ακόμη πιστεύει πως είναι έστω και λίγο μέρος των προτεραιοτήτων αυτού του κράτους.
Η πλήρως αποτυχημένη κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα νέο κρεσέντο καταστολής και αποσκοπεί στο να στρέψει το βλέμμα μέρους της κοινωνίας από την καθολική της αποτυχία σε θέματα όπως οι πυρκαγιές, η πανδημία, η κατάρρευση του ΕΣΥ, η άγρια οικονομική (και σύντομα ενεργειακή) κρίση και η εξαθλίωση του βασικού κοινωνικού κορμού. Άγνωστο δε παραμένει το αν αποσκοπούν να κορυφώσουν την καταστολή με τη δολοφονία του φυλακισμένου συντρόφου Γ. Μιχαηλίδη, ο οποίος βρίσκεται πλέον σε κρίσιμη κατάσταση συνεχίζοντας τον αγώνα του για την αποφυλάκιση που δικαίως, ακόμη και υπό όρους αστικής δικαιοσύνης, αιτείται.
Η καταστολή δεν είναι κάποια καινούρια τακτική του κράτους, είναι όμως μια πραγματικότητα στην οποία εμείς θα αντιστεκόμαστε πάντα για να μη γίνει η νέα κανονικότητα.
Φεμινιστικός Τομέας Ρουβίκωνα