Παρά πολλές είναι οι παγίδες και τα εμπόδια που καλείται να αντιμετωπίσει ο απλός άνθρωπος σήμερα. Σε μια εποχή που γίνεται όλο και πιο ταραγμένη, ο φόβος και ο θυμός διογκώνονται.
Αυτό σίγουρα δεν το προκαλούν οι άνθρωποι του μόχθου, που στηρίζονται στα χέρια τους και κουβαλάνε τη ζωή τους στις δικές τους πλάτες.
Οι κοινωνίες μας είναι φτιαγμένες από αυτούς του ανθρώπους αλλά κλεμμένες από αυτούς που περισσεύουν.
Οι άνθρωποι που περισσεύουν είναι αυτοί που βαδίζουν σε βρώμικα μονοπάτια. Άνθρωποι που λερώνουν τον κόσμο μας με τα οφέλη τους. Και για αυτό περισσεύουν.
Σ’ αυτή την ομάδα ανθρώπινων περιττωμάτων ανήκει και ο δικαστικός επιμελητής Καλκιτανίδης.
Φυσικά δεν είναι χειρότερος από τις τράπεζες και τα μεγάλα τραστ που εξυπηρετεί, ούτε ο χειρότερος από τους διαχειριστές των τεσσάρων εξουσιών όπου ανήκει.
Είναι όμως το χέρι της εξουσίας που είναι πιο ορατό στον απλό κόσμο. Αυτός που αναλαμβάνει να ξεσπιτώσει ανθρώπους που χρωστάνε συγκριτικά μηδενικά ποσά σε σχέση με όσα χρωστάνε συνήθως τα κόμματα, τα κράτη, οι πολυεθνικές, κτλ. Και φυσικά συνήθως τα χρέη είναι μικρότερα από την αξία των υπαρχόντων που αρπάζει για λογαριασμό των καταχραστών. Ο λόγος που χρωστάει ένας απλός άνθρωπος, επίσης, συνήθως προέρχεται από τον κανιβαλισμό του συστήματος που συντηρούν τα κράτη και το κεφάλαιο. Αντίθετα, τα χρέη της άρχουσας τάξης και της οργανωμένης επιβολής τους δεν τα πληρώνουν οι ίδιοι. Υπάρχουν για αυτό το λόγο οι κεφαλαιακές δεξαμενές των έμμεσων και άμεσων φόρων που γεμίζουμε εμείς και στραγγίζουν αυτοί, επιστρέφοντάς μας κάτι τραγελαφικά “voucher” και “pass” που ωχριούν σε σχέση με αυτά που αξίζουμε και παράγουμε.
Βέβαια δεν φταίνε αυτοί που απλώνουν τα ξερά τους, αλλά εμείς που δεν τους τα κόβουμε.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Ρουβίκωνας
