Το Περού προσδιορίζεται ιστορικά από ορισμένα χαρακτηριστικά κοινά σε κάθε σχεδόν χώρα της Λατινικής Αμερικής, όσον αφορά τους πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς. Πραξικοπήματα επί πραξικοπημάτων, χούντες, στρατιωτικές επιβολές, αποικιοκρατία, ακραίες κοινωνικές ανισότητες, που στον πάτο τους βρίσκουμε διαρκώς τους εκάστοτε ιθαγενικούς λαούς όπως προφανώς και τον κόσμο της εργασίας, οικονομικά σκάνδαλα μιας ασύδοτης εξουσίας, και φυσικά ένα βαθύ κράτος αποτελούμενο από την συμπόρευση του στρατού και μιας ντόπιας αστικής ελίτ, βαθιά εξαρτημένης από τον ιμπεριαλισμό των Η.Π.Α, που βλέπουν τη Λατινική Αμερική σαν την πίσω αυλή τους.Μια τέτοια κοινωνική και πολιτική συνθήκη εκτυλίσσεται ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας από τις 7 Δεκέμβρη του 2022, οπότε και ανατράπηκε η κυβέρνηση Καστίγιο στο Περού από το εθνικό Κογκρέσο, και αντικαταστάθηκε από μια πρόεδρο της αρεσκείας της περουβιανής αντίδρασης και των Η.Π.Α., την Ντίνα Μπολουάρτε. Από τότε, λοιπόν, μέχρι σήμερα, οι λαοί του Περού βρίσκονται στους δρόμους και διαδηλώνουν κατά χιλιάδες, αφήνοντας πίσω δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.Δεν θα μπούμε σε μια συζήτηση περί νομιμότητας ή μη του ενός ή του άλλου πραξικοπήματος. Είτε του Καστίγιο που, όταν τα βρήκε σκούρα και δεν κατάφερε να υλοποιήσει τις όποιες υποσχέσεις του, προσπάθησε να διαλύσει το Κογκρέσο, κάτι που του επιτρέπει το περουβιανό σύνταγμα, και να προχωρήσει με αυξημένες εξουσίες στην ψήφιση ενός νέου συντάγματος, είτε του Κογκρέσου της αντιδραστική δεξιάς των Φουχιμοριστών, που δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αφήσει έναν αριστερό πρόεδρο να υπονομεύσει όσα έχει χτίσει από το ’90 στις πλάτες των λαών του Περού.
Εμείς θέλουμε να τονίσουμε μονάχα το εξής. Όσο και να χτυπιούνται κάποιοι, όσο καλή θέληση και να έχουν, η ελευθερία και η ισότητα μέσα από τα κανάλια του κράτους και του κεφαλαίου δεν κατακτιούνται.
Τι κι αν ο Καστίγιο έχει ιθαγενική καταγωγή, τι κι αν αναδείχθηκε στην προεδρία μέσα από συνδικαλιστικούς αγώνας, τι κι αν η κοινωνική βάση του Περού πίστεψε σε αυτόν, η πραγματικότητα είναι μονάχα μία. Αν θες να χτυπήσεις τον εχθρό με τα μέσα του, αυτός θα αντιδράσει, όπως αντέδρασε η περουβιανή ολιγαρχία και το διεθνές κεφάλαιο, και είτε θα σε καταπιεί είτε θα σε πετάξει.
Το ζήσαμε πρόσφατα και στην Ελλάδα με τον σύριζα, μην έχουμε αυταπάτες.
Μονάχα από τα κάτω, μονάχα από τη βάση, μαζικά και οργανωμένα, μπορεί να έρθει κάποια αλλαγή, από λαϊκά κινήματα που δεν διαπραγματεύονται, αλλά παλεύουν για το δίκιο και την ανεξαρτησία, παλεύουν ενάντια σε όσους λίγο λίγο ροκανίζουν τη ζωή μας καθημερινά.
Έτσι και στο Περού, ο κόσμος της εργασίας και της υπαίθρου, οι ιθαγενικοί λαοί, των οποίων τη γη ρημάζουν τα αρπακτικά του κράτους και του διεθνούς κεφαλαίου, μονάχα αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο για τη ζωή τους, και θα βρουν τον δρόμο για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΠΕΡΟΥ
Ρουβίκωνας
