Παρέμβαση στο σουπερμάρκετ “Σκλαβενίτης” στο Καματερό, για τον πρόσφατο θάνατο ενός εργάτη αποθήκης εν ώρα εργασίας

Σάββατο, 3 Αυγούστου, 2024

Ένας ακόμα νεκρός εργάτης στη γαλέρα του Σκλαβενίτη.
Πριν λίγες μέρες ένας ακόμη εργαζόμενος άνθρωπος έχασε την ζωή του, στις αποθήκες του Σκλαβενίτη στο Καματερό αυτήν την φορά. Πέθανε στην δουλειά στην κυριολεξία.
Μακρύς ο κατάλογος των νεκρών για το μεροκάματο και φέτος, όπως και πέρυσι όπως και κάθε χρόνο και πάει λέγοντας.
Δεν θα μιλήσουμε αυτήν την φορά για συνθήκες δουλειάς, ή για μέτρα ασφάλειας που μένουν στα χαρτιά. Αυτά γράφονται και λέγονται κάθε φορά που ένας εργάτης χάνει την ζωή του για ένα πενιχρό μεροκάματο.
Όλοι γνωρίζουν λίγο πολύ τι είναι και πώς λειτουργούν οι σκλαβενίτηδες, πώς αυξάνουν την κερδοφορία τους και πόσο νοιάζονται για τις ζωές όλων εμάς που για να βγάλουμε το ψωμί μας μπαίνουμε στην δούλεψή τους.
Ο νεκρός στις αποθήκες του Σκλαβενίτη είναι ένα ακόμη από τα πολλά θύματα του κοινωνικού πολέμου και έτσι πρέπει να εκληφθεί από όλους εμάς. Από την μια, ο κόσμος του κεφαλαίου και από την άλλη ο κόσμος της εργασίας.
Δυο κόσμοι με αντικρουόμενα συμφέροντα, δυο κόσμοι σε σύγκρουση.
Προφανώς και γνωρίζουμε και εμείς όπως  όλοι τον ρόλο του κράτους στην διαδικασία της αναπαραγωγής του πλούτου και δεν περιμένουμε να αποδώσει ευθύνες εκεί που αναλογούν.
Άντε να την πληρώσει και αυτήν την φορά κανένας προϊστάμενος ή κανένας τεχνικός ασφαλείας.
Αν θέλουμε να ακούσει ο Σκλαβενίτης και το κάθε αφεντικό μεγάλο ή μικρό, πρέπει να σπάσει η αλυσίδα που φέρνει το χρήμα στα ταμεία του και αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανένας μόνος του. Χρειάζεται οργάνωση, συνείδηση της ταξικής μας θέσης και συλλογική δράση.
Χρειάζεται προσωπική δέσμευση και κόπο και φυσικά ενέχει κίνδυνο και ρίσκο γιατί εμποδίζοντας την ροή του χρήματος το αφεντικό θα αντιδράσει. Θα σε τραμπουκίσει, θα προσπαθήσει να σε διώξει, θα σου φέρει τα ΜΑΤ και ούτω καθ’ εξής.
Εδώ “κολλάει” αυτό που είπαμε πρωτύτερα για κοινωνικό πόλεμο. Το να κάνει ο σύλλογος μια παράσταση διαμαρτυρίας ή το να ρίξει το κράτος ένα πρόστιμο στην εταιρεία δεν αρκεί και λειτουργεί λιγάκι σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης στην οργή και την αγανάκτηση.
Εάν λοιπόν δεν θέλουμε να είμαστε εμείς ή κάποιος δικός μας ένας από τους επόμενους νεκρούς, ας  ετοιμαστούμε να δώσουμε τις μάχες μας με τρόπο που να κάνει τα αφεντικά να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να παίζουν με τις ζωές μας.
Εργατικός Τομέας Ρουβίκωνα
Τελευταία άρθρα

Τελευταία Άρθρα

Αρθρα ανά μήνα

ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΑ ΜΗΝΑ