Δε θα ανεχτούμε να κλάψουμε άλλους νεκρούς από τις παραλείψεις των τοπικών και κυβερνητικών αρχών.

Από την 1η Ιουλίου, μετά την λήξη της καραντίνας, το Ελληνικό κράτος αποφάσισε το άνοιγα του τουρισμού. Μετά βαΐων και κλάδων είδαμε υποδοχές αεροσκαφών, είδαμε μια ομοβροντία δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ που με διθυραμβικό τρόπο προσπαθούσαν να πείσουν για μια «επιστροφή στην κανονικότητα» δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι το πρόβλημα της πανδημίας είχε de facto ξεπεραστεί.

Αυτό που συμβαίνει, εδώ και μια δεκαετία, στο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο του νοσοκομείου «Αγία Σοφία» είναι απλό. Ενώ πρόκειται για το μοναδικό στο είδος του Κέντρο σε όλο το Ε.Σ.Υ., το κράτος ψάχνει τρόπο να το ξεφορτωθεί και να στέλνει όλη την κίνηση στο «Ωνάσειο», προφανώς στα πλαίσια συνηθισμένης διαπλοκής κράτους και κεφαλαίου στην Ελλάδα και παντού. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Και λόγω του ότι αφορά δημόσιες υπηρεσίες αλλά και λόγω της φύσης του ιατρικού αντικειμένου (παιδιά με καρδιοπάθειες) που προκαλεί κατακραυγή.

Ο Χάρης Αμπράζης και ο Σωτήρης Αβδελίδης, συνήγοροι υπεράσπισης του Μανώλη Κούκουρα που μαζί με τον Αλέξανδρο Λουτσάι καταδικάστηκαν για τον ομαδικό βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, παρέβησαν κάθε έννοια δεοντολογίας και καθήκοντος. Με το απύθμενο και προκλητικό θράσος τους, ουσιαστικά χρησιμοποίησαν το ίδιο σεξιστικό δηλητήριο που διάφοροι ξερνούσαν από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισης της Ελένης Τοπαλούδη, πριν καν διαπιστωθεί ο βιασμός και η δολοφονία της, και που, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, είχε στόχο να αντιστρέψει τον ρόλο θύματος και θύτη και να μειώσει, να κανιβαλίσει, να σπιλώσει το θύμα.

Στην Αγία Παρασκευή πάλι, στο ίδιο κλίμα, οι δυνάμεις καταστολής σάρωσαν τον κόσμο που απλά βγήκε να αναπνεύσει. Και εκεί ο δήμαρχος Βασίλης Ζορμπάς αφού πέρασε από το στάδιο των ανόητων απειλών κατά των κατοίκων, αφού ανακάλυψε «εισαγόμενους ταραξίες» σήκωσε την παντιέρα της καταστολής και της μαύρης φοβικής προπαγάνδας. Πίσω βέβαια από την «αγανάκτησή» του κρύβονται τα σχέδια για ανάπλαση της πλατείας, για πολλαπλασιασμό των τραπεζοκαθισμάτων, για εξυπηρέτηση τοπικών συμφεροντων από αυτά που τόσο συνηθισμένα είναι στον βούρκο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η απάντηση που έλαβε ήταν η πρέπουσα και ιδιαίτερα ταπεινωτική. Δεν του πέρασε, τα ΜΑΤ δεν πέτυχαν τον στόχο τους, η βάση επέβαλε την επιλογή της.

Το βιοτικό επίπεδο της βάσης έχει καταρρεύσει και η καπιταλιστική επέλαση στη φύση κορυφώνεται χρόνο με το χρόνο. Τη στιγμή που μια τέτοιου βεληνεκούς υγειονομική κρίση μας φέρνει αντιμέτωπους με τις έμμεσες συνέπειες της παγκόσμιας οικολογικής καταστροφής, τα κράτη προωθούν τα σχέδια τους ως έξοδο από την κρίση, ως μέρος της επανεκκίνησης της οικονομίας, ως ευκαιρία. Είμαστε βέβαιοι ότι θα συνεχίσουν την καταστροφική τους πολιτική και θα επιχειρήσουν να καταστείλουν κάθε φωνή αντίστασης όπως έκαναν στη Χαλκιδική, στη Λευκίμμη, στα Άγραφα και σε όλη σχεδόν την Ήπειρο, στο Ιόνιο και όπου αλλού οι κοινωνίες σήκωσαν κεφάλι. Να είναι βέβαιοι ότι η κοινωνία, εμείς, βλέπουμε το τυρί αλλά βλέπουμε και τη φάκα.